EΓΩ

Εγώ,εγώ που δεν μπόραγα μια σπιθαμή να σηκωθώ από την γη,στους ουρανούς σου πέταξα,εγώ που φοβόμουν μην πνιγώ στης στάλας το νερό,στους ωκεανούς σου ανοίχτηκα,εγώ που έψαχνα ίσκιους να κρυφτώ,γυμνός αφέθηκα στην λάμψη των ματιών σου,εγώ που κράταγα σφιχτά τους κτύπους της καρδιάς,μη τάχαμου τελειώσουν,τώρα αλόγιστα τους σπαταλώ για μιά σου ανάσα μονο,εγώ που στα ταξίδια μου ήθελα πάντα νάμαι ασφαλής,τώρα απερίσκεπτα ορμάω στους γκρεμούς σου,εγώ που τα όνειρα περιέπαιζα,και έλεγα,-έλα μωρέ όνειρα είναι,-τώρα ταξιδυτής τους έγινα,και της επιθυμίας καβαλάρης,εγώ που με τον πόθο έπαιζα κρυφτό,τώρα αρματωμένος βγαίνω μπρόσ του,και τον ξεδιψώ απο της ηδονής τα χείλη,εγώ αγάπη μου εγώ,δεν ήξερα να ζώ,και μ'ένα δικό σου σ'αγαπώ,μ'έμαθες αγάπη μου να ζώ.