Απόθεμα ευτυχίας..
το κομπόδεσαν οι μέρες σου
μαζί μου
εύκολο από εσένα ήταν
εύκολο και για μένα ήταν
μια τέτοια γυναίκα
να αγαπήσω
σαν αστραπή ήσουν δυνατή
τα χρόνια σου έπαιζες στα ζάρια
το άλογο έλεγες
η άλλη άκρη είναι της λογικής
περπάτησέ τα
τ'ανομολόγητα ήξερες της νύχτας να χαρίζεις
έπινα και με έπιναν τα χείλη σου
τα μάτια σου στα σκοτάδια μου αυγές
πόσο πολύ ποθούσα στο πλευρό μου να κοιμόσουν
ξεσκέπαστη το πρωί
να βλέπω ζωντανό το όνειρό μου
απόθεμα ευτυχίας..
το κομπόδεσαν οι μέρες σου
μαζί μου
εκείνες τις νυχτιές καλή μου
που πάνω μου σφιγγόσουν
την απόσταση αγνοώντας
ρευστή
έτοιμη να εισχωρίσεις μέσα μου
μέθη
μπορεί γι αυτό να ζω ακόμη
απόθεμα ευτυχίας..
τώρα η απουσία σου
στα ίσα κονταροχτυπιέται μαζί της
θ'αντέξω;
