Ούτε μπορώ
στα πόδια σου να κλάψω
τόσο μακριά
εσύ για μένα
υπήρχες
υπήρχα
στόμωσε την ζωή μου
η απουσία σου
δεν μπορώ
μια συλλαβή να γράψω
ένα και,μια πρόθεση
ένα άθρο
τ΄ανείπωτα
καρφώνω σε λευκές κόλλες
γίναν ουρλιαχτά οδύνης
τα άζηστα
σε πεζοδρόμια σκοτεινά
γυρεύω την μορφή σου
μια κοπέλα
από ένα μισοφωτεισμένο παράθυρο
μου πέταξε ένα κόκκινο τριαντάφυλλο
ελπίδα αιμοραγούσα..
Δεν λυπάμαι
πολλή ξόδεψα ζωή
σε όνειρα
που είσαι!
μίλησα με αστραπές
με τ'άγρια θηρία της σιωπής
που είσαι!
από ταξίδια που ακυρώθηκαν
μαζί σου
εξηγήσεις ζήτησα
που είσαι;
μ΄έμαθες να ξεμπλέκω
τις ακτίδες του δειλινού
από τα μαλιά σου
που είσαι;
αφόρισα και από την αγάπη
αφορίστηκα
που είσαι; που είσαι..
Πλάι σου
κλέφτης έγινα ονείρων
την ωραιότητα έμαθα της αγάπης
της αγάπης ΣΟΥ
σε αναζήτησα
σε μέρες έρημες
σαν ημέρεμα της μοναξιάς
φανερώθηκες
σε έζησα
σε μια πανδαισία ζωής
όλα μου τα ηλιοτρόπια
στρέφονταν σε ΣΕ
ήλιος αβασίλευτος
ήσουν στην ψυχή μου
"ΣΑΡΚΑ ΕΚ ΤΗΣ ΣΑΡΚΟΣ"μου
στην μυσταγωγία τώρα της σιωπής
η λατρεία είσαι μέσα μου
μιας ατέλειωτης παράστασης
ίσαμε το τέλος
την κορύφωση
με έμαθες της ζωής....
.μου δόθηκες
χάρισμα πανάκριβο..
από μεθυσμένα φεγγάρια
πίναμε κόκκινο κρασί
σε κούπες του έρωτα
μου δόθηκες
σαν την λαχτάρα από το ξάφνιασμα
όπως το νησί σε απελπισμένο ναυαγό
μου δόθηκες
η ψυχή σου ψιθύρισε
"καλέ μου"
το πήραν τα πουλιά ο αέρας
η θάλασσα
απ' άκρη σε άκρη
το σκόρπισαν στην γης
οι ουρανοί ορφανεμένων ονείρων
σε μήτρες πόθων
προσκάλεσαν ζωές
μου δόθηκες
ΣΕ ΕΖΗΣΑ
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ..
Αλησμόνητή μου
προσκάλεσέ με
αγάπησέ με
σαν τότες
που τα άστρα
χαίρονταν το μυστικό μας
προσκάλεσέ με
αγάπησέ με
σαν τότες
που σε λάτρεψα
στα χνάρια πάνω του χρόνου
που εσύ ήσουν πεταλούδα
έτοιμη να καείς
προσκάλεσέ με
αγάπησέ με
σαν τότες
που ένας κόκκος ολάκερο το σύμπαν
και πάνω του εμείς αγκαλιασμένοι
προσκάλεσέ με
αγάπησέ με
καρφώνονται όλες οι Τρίτες
στον τοίχο της απουσίας
οι λυπημένες Κυριακές
σφαλίζουν τα παράθυρα στο φως
ανυπεράσπιστες οι μνήμες
στον σταυρό της μοναξιάς
προσκάλεσέ με
αγάπησέ με
πόσο δυστυχής μακριά σου
αγαπημένη μου..
