ΟΠΤΑΣΙΑ

Αντίκρυ σου στέκω
περιμένω τον νοτιά
να σπρώξει τα κύμματα
κείνα που λούσαν τα μαλιά σου
μέσα τους να πέσω
μέσα τους να χαθώ,
το πρόσωπο στον άνεμο γυρίζω
το φυλλαράκι να μου φέρει
που έχει πάνω του
τα χείλη σου ζωγραφισμένα,
στο όνειρο της μοναξιάς
ένα φιλί σου είπα στείλε μου,
από το παραθύρι σου
ένα φυλλαράκι έκοψες
τριανταφυλιάς
και ναί μου έγνεψες
του έρωτα υπόσχεση,
να πατάς σου ζήτησα
στης καρδιάς μου πάνω
τις άγονες τις πέτρες
εσύ μπορεις
να τις κάνεις να καρπίσουν,
αντίκρυ μου στέκεις
στου αδύνατου σχεδόν το τέλος
μα εγώ ελπίζω ελπίζω
αγαπημένη μου
μικρός είναι ο κόσμος
ένα βήμα κάνω
και σε ντύνω με το χάδι μου
οπτασία
γυμνή της καρτερίας μου,
περίμενε σου ψιθυρίζω
έρχομαι έρχομαι έρχομαι
ώσπου το τελευταίο έρχομαι
στης απόγνωσης πνίγεται το δάκρυ..
γυρίζω την πλάτη
δεν θέλω να βλέπω
το ηλιοβασίλεμα
που παίρνει την ζωή μου..

ΠΟΛΛΑ ΖΗΤΑΩ;

Δεν θέλω,δεν θέλω
άλλα όνειρα,
άλλα οράματα,
άλλες ελπίδες,
θέλω το τώρα
που μου αρπάξανε,
θέλω πίσω την στιγμή
που μου ρημάξανε,
δεν θέλω άλλες υποσχέσεις
άλλους σωτήρες
μου φτάνει ο Χριστός,
δεν θέλω άλλες ψευτιές,
θέλω το ναι να είναι ναί
το όχι,όχι,
δεν θελω άλλους υποκριτές
άλλους στην ζωή μας σαλταδόρους,
δεν θέλω της εξουσίας καταχραστές,
θέλω ανθρώπους,
ανθρώπους που άντροπα
στον καθρέφτη τους κοιτιούντε,
φίλους που άφοβα μπορώ
το χέρι να τους δώσω,
δεν θέλω άλλο φόβους,τρόμους,και θανάτους,
θέλω το ανοιχτό βιβλίο
στα δυό μου χέρια
ήρεμος να το διαβάζω
με γαληνεμένη την ψυχή,
πολλά ζητάω;.

TO ΞΕΦΤΙ

Βροχοστάλες
στης μοναξιάς
το θλιμένο τζάμι,
έστεκες πίσω του
ακίνητος
χλωμός άυπνος
να κοιτάς
τα χαμένα όνειρα
που με το ζόρι
τα έσπρωχνε
πέρα μακριά
στης ανημποριάς
τα βαλτοτόπια
της απουσίας το χέρι,
χάραξε
κι ήσουν ακόμη εκεί
άδειος και ορθός
πώς γινότανε αλήθεια,
πείσμα ήταν στην απώλεια
ή τόσο μεγάλη η πληγή
που άνοιωστο έκανε τον πόνο,
ένα δάκρυ ζεστό
κύλισε στο μάγουλο
το ξέφτι ήταν άραγε της ζωής
ή η παρουσία της..

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΓΕΙΑ

Τα έβαλες με τον θάνατο,
του έκλεψες ζωή
και μου την χάρισες,
σκόρπισες το άπρεπο
στους πέντε ανέμους,
αφόπλισες τα πρέπει,
τα πως και τα γιατί
της δικαιλογίας γέννες
χάθηκαν στο διάβα σου,
αγάπη είναι να αγαπάς
ένα μενεξεδί τριαντάφυλλο
φύτρωσε στην χούφτα σου
και μοσχομύρισε η πλάση
έρωτα,
ζωή είναι στιγμή
που ανδρειώνεται
στις αντιθέσεις
μου έλεγες,
το ανέγγιχτο
του παράφωρου έρωτα,
έλα,έλα μου ψυθίριζες,
από τα ακροχείλια των γκρεμών
κόβαμε ανεμώνες,
με τους ανεμοστρόβιλους
ταξιδεύαμε,
ανοίγαμε τις καταπακτές των ονείρων
να βρούμε τους θυσαυρούς τους,
έλα,έλα μου φώναζες,.
αμαζόνα εσύ
πάνω σ'αυτό το ατίθασο άτι της ζωής
σ'ευχαριστώ που με πήρες μαζύ σου
έστω και για τόσο μόνο..

ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ

Έλουζε η δύση τα μαλιά σου
καταράχτες που στραφτάλιζαν
στο ηλιοβασίλεμα,
οι ανταύγειές του
τα στόλιζαν με ομορφιές του έρωτα,
ολόγυμνη νεράϊδα
χαριεντιζόσουν με τα όνειρά μου
που τα είχα σκορπίσει γύρω σου,
οι πόθοι μου
βρήκαν καταφύγιο
στους μυρωδάτους κόρφους σου,
έρωτα,έρωτα,
έτσι καθώς την κοιτώ
με κίνηση μαγική
να βγαίνει από τα πολύχρωμα νερά της δύσης,
την στιγμή που και η τελευταία σταγόνα
θέλει να κρεμαστεί πάνω της
μη χάσει τον παράδεισό της
τρέξε και πές της πρίν από μένα
πως την αγαπώ,
πως για κείνη ανασαίνω,
για κείνη ζώ,
γονατίζω μπρός της
και την φίλώ,
ανοίγω τα χέρια
την κλείνω μέσα τους
και αγκαλιάζω το σύμπαν,
μαζεύω τα δάκρυα της ευτυχίας
στις χούφτες
και της δίνω να ξεδιψάσει,
χαϊδεύομαι στις καμπύλες της
και χαϊδεύομαι στην ζωή,
αφοπλισμένος υπακούω
στο νόμο της αγάπης,
ταξιδεύω στα πέρατα..
γύρω της,
σφίγγω μέσα μου την ζωή
κρατώντας στις παλάμες μου
τα χέρια της,
ρίχνεται στο στήθος μου
κινηγημένη από πόθους,
την προστατεύω με περισσότερους,
την παρακαλώ
να κερδίσουμε χρόνο
περισσότερο χρόνο
που είμαστε μαζύ,
έκλεισε τα μάτια
και παραδόθηκε,
ξέρω ότι μ αγαπά
και αυτό μου φτάνει..