ΤΟΣΟ ΑΠΛΟ

Σκέπασες με κουρέλια
τα όνειρά σου,
ταπείνωσες τις επιθυμίες σου,
σκουριασμένη άγκυρα
ριγμένη απο το χθές
σε ξεβρασμένα κακοτόπια
η ψυχή,
ανάδρομη η σκέψη,
απρόσμενα δάκρυα,
η ξεγνοιασιά του σπουργιτιού
χάθηκε στο πρώτο χιόνι της,
ξεστρατισμένες οι ελπίδες
της καρδιάς,
το άρωμα του κορμιού της
ανάμνηση ζωής,

κάτω απο την γέφυρα
της μοναξιάς
με το χνώτο
προσπαθείς να ζεστάνεις
την άγρια ερημιά,

άδικος κόπος..

μερεύει μόνο
στην σκέψη εκείνης,
τόσο απλό,

σκέψου πως ένα άγγιγμά της
μπορεί να σου δώσει πίσω
τον παράδεισό σου,

τόσο απλό...

υ.γ.
πόσο ζεστή είναι η χούφτα της..

ΑΓΝΟΗΣΤΕ ΤΟΥ ΑΦΑΝΤΟΥΣ

Αγνοήστε τους άφαντους,
οργή,αηδία,
όχι δάκρυα,
θυμός,
θυμός που σιγοβράζει,
να εκραγεί,
μάσκες των ανύπαρκτων
αγνοήστε τους άφαντους,
του συστήματος παρόντες
δικοί μας απόντες,
πετροβολούν-ψηφίζουν
καίνε κτίρια-καίνε ψυχές,
αγνοήστε τους,..

μαλιά κολημένα στο μέτωπο
όχι από αγωνία,
όχι από φόβο,
από έρωτα μοναχά
ΕΜΕΙΣ,..

στο αγνάντι του δρόμου
φρίκη,

τότε κείνη η κοπελιά
μέσα από τα αποκαίδια
που τρέχει πρός το μέρος μου
ποιά είναι?

α..ανεμίζουν τα μαλιά της
η ΖΩΗ είναι,
μόνο της ζωής
της οποιαδήποτε ΖΩΗΣ
ανεμίζουν τα μαλιά,

θα νικήσουμε..

ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ

Πεθυμιές
χρόνων που διάβηκαν,
ελαιογραφίες
στιγμών ζωής
σε κάδρα αναπόλησης,
με μπέσα,
και το καλό και το κακό,

όχι πουλημένης ζωής
στους πραματευτάδες της βίας,
στους σκοπευτές της συνέίδησης,
στούς ανέραστους δοσίλογους
ξεπουλημένης αρετής,

ξερατά μιάς ζωής
που ύπουλα σε επιβάλλανε,

φεύγει το τρένο,
στα θολωμένα του τζάμια
ούτε ένα μύνημα,
ούτε ένα λουλούδι αποχαιρετισμού
στις αποβάθρες,

στέκεις εκεί
με την ελπίδα πλάι σου ανάπηρη,
κοιτάς πέρα μακριά
τα νιάτα που φεύγουν
με ρημαγμένες ψυχές,

στολίζεις το τραπέζι
με δακρυσμένο ψωμί,

νύχτα,
γεμάτος ο ουρανός
σκόρπια δάκρυα,
το φεγγάρι
ξομολογητής του παράπονου,

ξεχείλησε το άδικο,

το δίκιο κλεισμένο στην γροθιά,

το ξέρεις,

τούτη η γροθιά ποτέ της

δεν είναι χάδι..

ΠΑΡΑΛΗΠΤΗΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ

Κάθε φορά
στις σημειώσεις ψάχνω
της ψυχής  μου
την δική σου απάντηση,
σειρά κενή,
αδείαζει η ζωή μου,

όσα τριαντάφυλλα
και να σου στείλω
επιστρέφουν μαραμένα
πίσω,
παραλήπτης άγνωστος,

πως;
πως,,,τότε εγώ
που βρήκα την διεύθυνση,
δεν είναι αυτή
που στο στήθος μου
είναι γραμμένη;
δεν είναι αυτή
που μου ψυθιρίζει
η καρδιά μου;

όχι!
συγνώμη..
λάθεψα..