ΣΑΝ ΖΩΗ

Να σε ακούσω πεθύμησα,

στήνω αυτί
στα όστρακα της σιωπής
στις ράγες του χωρισμού
στης νύχτας την ηχώ,
αγαπημένη μου
αδειάζω χώρια σου
αιμοραγώ
σταγόνα-σταγόνα
θρέφω το θεριό της απουσίας σου,

τις νύχτες
μαζεύω τις κουρτίνες
θέλω να σε δώ ολόγυμνη
να έρχεσαι προς εμέ
ποθεμένα λόγια
να ακούσω από τα χείλη σου
πάρε με να λές
κυριαρχία και παράδωση
τις ηδονές γέψου
όλες του κορμιού μου

όλα να γίνουνε εσύ
τα κάδρα
το ποτήρι στο κομοδίνο
στο περβάζι ο βασιλικός
ότι αγγίζω να είσαι εσύ

με λείπεις αγαπημένη μου
θέλω να γίνω του κόσμου η αναπνοή
κάποια στιγμή να μ'ανασάνεις
σαν ζωή
να με βάλεις μέσα σου,
ζωή μου..
 

ΔΑΚΡΥΣΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ

Ο κόσμος σάλεψε
θύμωσαν οι ανεμοστρόβιλοι
με των ανθρώπων τα κρίματα
τιμωρούν αδιάκριτα..

ελεγχόμενος νούς
μπολιασμένος με τέρατος ιό
μίσος-μίσος-μίσος,

ευωδιάζει και αντιστέκεται
ακόμη ο βασιλικός
ζωγραφίζει ακόμη η τριανταφυλλιά
στην πλάση
κάποια αηδόνια τραγουδούν ακόμα,
το ξερίζωμα δεν είδαν της καρδιάς
της κεφαλής το κόψιμο
το σκόρπισμα θανάτου
τους τυράννους να κλέβουν την πνοή
φρίκη

δακρυσμένη πανσέληνος
ράγισε η καρδιά της,
αν είχε χέρια
σφιχτά θα σφάλιζε τα μάτια,
δακρυσμένη πανσέληνος
κρυφά το δάκρυ της αφήνει
να ποτίσει την ελπίδα,
δακρυσμένη πανσέληνος
δρόμο στην θάλασσα χαράζει
να βρούμε την αγάπη,

δακρυσμένη πανσέληνος....

ΕΚΕΙΝΕΣ ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ

Προσκαλεσμένη οπτασία..

σε ηδονή μεταμορφώνεσαι
ύστερα σε άγγελο
αχνίζεις έρωτα
σ'αγκαλιάζω
ολοκαύτωμα,

το πλάσμα που πάλευα
με την γεύση του αλατιού
ήρθε και μέλωσε
ύστερα η γαλήνη
ύστερα η γλύκα στο πρόσωπο
ύστερα το ευχαριστώ της ζωής,
δεν υπάρχει λουλούδι
τόσο όμορφο όσο εσύ..

ας κράταγαν κείνες οι στιγμές
ας κράταγαν....

ΑΟΡΑΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

Ξημέρωσε..
μέσα στα βαλτοτόπια της απουσίας
χίμαιρες του νου
λιτανείες ονείρων
ένα φως σκοτάδι,
μέσα στην κάμαρα
ο ιδρώτας σου
η αναπνοή σου
η οπτασία σου
ένα εσώρουχο
με το άρωμά σου ποτισμένο
ένα βραχιολάκι
δυό σκουλαρίκια
σταγόνες δάκρυα,
ίχνη από τα γατζωμένα
στα στρωσίδια δάκτυλα,

εσύ πουθενά..

πάνε μέρες-μήνες
πάει καιρός
που προσπαθώ να σβήσω
την αόρατη παρουσία σου
μάταιος κόπος

ίσως και να μην θέλω
σ' αγαπάω ακόμα..