Το άρωμά σου ονειρεύομαι
δεν το τυλίχτηκα ποτέ μου
φαρμάκι και ελιξήριο
ο χρόνος δυνάστης
καρφώνει σημειώματα στην πόρτα μου
πότε
άλλη μια μέρα
χαμένος πάλι
ζωγραφισμένα ειρωνικά χαμόγελα
μωβ πινελιές θλίψης
τελευταία
βρήκα κάτω της μια μαδημένη
ανθοδέσμη
χωρίς σημείωμα
χωρίς κάρτα
χωρίς αρώματα
χωρίς τίποτα
συντριβή
η αιωνιότητα της στιγμής
απαγορεύει τα όνειρα
δυο δάκρυα την έραναν
ποιος ξέρει...
