ΓΥΝΑΙΚΑ

Καρποβολάς χαρές,
η μυσταγωγία του έρωτα
στον ναό του κορμιού σου
λάτρες σου γεννάει,

επαναστάτες εραστές
στα πόδια σου
τα όπλα τους καταθέτουν,

σε τρυγούν και άτρυγη μένεις,

ατέλειωτη,
ανυπότακτη,
εξουσιάζειςτην ζωή,

γεννάς
δίνεσαι
αφαιρείσαι
όλα εσύ,

θάλασσα και ουρανός,

οι ροδόνες σου
ο παράδεισός μου,

ΓΥΝΑΙΚΑ..

ΚΑΠΟΤΕ

Κάποτε δεν μπορεί
θα λευτερωθούν οι σκέψεις,
κάποτε το θρόϊσμα των φύλλων
άνεμος δυνατός θα γίνει,
θα παρασύρει κείνους
τους ακανθώδεις θάμνους
που τρυπούνε τις ψυχές,
κάποτε δεν μπορεί
το παράπονο οργή θα γίνει,
θα ισιώσει τις σκυφτές τις πλάτες,
κάποτε η σιωπή
που τ'απόβραδα τριγυρνά
στις γειτονιές του κόσμου
κραυγή θα γίνει,
θα ξεμπροστιάσει την αδικία
που είναι κρυμένη
πίσω από τα κλειστά παραθυρόφυλλα,
κάποτε δεν μπορεί
οι λεηλατημένες ζωές
θα βάλλουνε πλάτη
κόντρα στην απόγνωση,
κάποτε,
κάποτε δεν μπορεί,
το ματωμένο χάραμα
δεν θάναι από τους τυρανισμένους
της γής,
μα θάναι κόκκινο
επειδή θα γενιέται
το πάθος για ΖΩΗ,
κάποτε,
τι κάποτε,
ΧΘΕΣ..

TATOYAZ

Yπνοβάτης της ζωή μου,
ζω για το ακάτεχο
για το αδοκίμαστο,
αποπλανώ την ελπίδα,
πίσω από μαύρα παραβάν
αναστεναγμός ουτοπίας,
σε περιμένω,
πού,πότε,
περιφέρομαι μέσα στην απουσία σου,
μισός,
μισός,
το άλλο μου μισό
η παρουσία σου
εσύ,..

χάραμα
σκοτάδι πάλι,
λείπεις,
τα τριαντάφυλλα
ξεψυχισμένες μου λένε καλημέρες,
τα φύτεψα για σένα,
πλημύρισαν οι στράτες
από απελπισία,..

υπνοβατώ
έξω από την ζωή μου,
κρυώνω,
λείπει η ζεστασιά της ανάσας,
κουλουριάζομαι
στις γωνιές της μοναξιάς,..

φανερώσου,
μπορώ να ακούσω τα βήματά σου
από μίλια μακριά
μέσα στην οχλοβοή του κόσμου,
μέσα στην θύελλα του ανέμου
ξεχωρίζω την αύρα
από το ανοιγόκλειμα των βλεφάρων σου,.

άγγιξέ με,
αστραπή ζωής το άγγιγμά σου,
τατουάζ ανεξίτηλο
στο στήθος μου,
βαθειά χαραγμένο,..

στις ράγες του τρένου
της προσμονής
άφησα τα ίχνή μου,
ακολούθα τα,
μη χαθείς αγαπημένη μου..

TOΣΟ ΑΠΛΗ.

TOΣΟ ΑΠΛΗ..

Μη διστάζεις,
τόσο απλό
τόσο αληθινό
είναι να πείς
σ'αγαπώ,
αν δεν μπορείς
πες δίψασα,
έρχομαι να σου ζητήσω
ένα ποτήρι νερό,
θα καταλάβω πως μου λές
σ'αγαπώ,
σ'αγαπώ,
θα φανεί στο λίκνισμα της περπατησιάς σου,
στπ πετάρισμα των βλεφάρων σου,
στο αγέρι της ανάσας σου
που θα γεμίσει την κάμαρα,
θα το καταλάβω από το φως της νύχτας,
από το τέλος του μαρτυρίου,
από το κόκκινο φιλί σου
στον σταυρό της απουσίας,
τόσο απλή η λύτρωση..

(πες δίψασα)..

ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΟΥΣ

Σάπια υπολείματα
σκοτάδια οι μέρες,
απαίδευτοι γραφιάδες
γινήκαν βασιλιάδες,
οχετοι έπαρσης
ψεύτικοι σταυροί
μαρτύριο τάχα πόνου,
νοιάζονται λέει
γελοιότητες,
τρωκτικά της ζωής
αφαίμαξαν την χαρά
αγωνία,φτώχεια,
κρυφτούλι με το αύριο,
της εξαθλίωσης βρυκόλακες,
λόγια ασήμαντα
πέτρες σε άγονα χωράφια,
θα μας σώσουν
πως,
δεν καρπίζουν οι πέτρες,
κάναν τις προσδοκίες μας θηλιές..
καιρός,
είναι καιρός,
φως-ήλιος,
να λαμψουν οι μέρες
να γιατρευτούν οι πληγές,
τιμωρία!
ΞΕΧΑΣΤΕ τους
σαν ανα μην υπήρξανε ποτές..