Φαντάζομαι
πως όλο το φως του ήλιου
είναι μαζεμένο στα μάτιά σου
γι αυτό τόσο σκοτάδι γύρω μου
σαν αυρα της θάλασσας σε ένιωθα τις νύχτες
σε ανάσενα
γέμιζα με σένα
λείπεις
ήταν και ο γεμάτος πόθο και πάθος
ήχος της φωνής σου
γεμάτος από λατρεία έρωτα
από παραδείσου λέξεις
έτσι μοναχά σε γεύτηκα
έτσι
γεύτηκα όλο το μέλι της ψυχής σου
απόν πάντα το άλλο σου μισό
η άγευτη σάρκα σου
το αντίκρυ των ματιών μας
η μεταλαβιά των φιλιών στα χείλη μας
όλα τους αστείρευτη πηγή
ιδρώτα απουσίας..
