Μιαν άνοιξή σου δώσε μου
να ζήσω τους χειμώνες μου
ασήκωτο το όνειρό μου
για σε
θέλω να ξεχάσω
μα ντύνεται στα μαύρα τότες η ψυχή μου
μήπως και αυτά τα κοραλλένια λουλούδια
στον βυθό του έρωτα
δεν μαρτυρούνε πόνο;
με λυγίζει ο χρόνος
ρωτιέμαι
πως αντέχεις μακριά μου
κείνοι οι λεμονανθοί στην αυλή σου
ψιθυρίσματα θύμισης
αγάπα με
για λίγο ακόμη αγάπα με
ίσως σε προλάβω..
