σε ΣΕ

Ισκιοι
που δεν γινήκανε
ποτέ τους φως
ψυχής μυστικά
λόγια ατόλμητα
πεταλούδες μιας χαμένης
άνοιξης
μοίρα που άλλο έπαιξε παιχνίδι
όνειρα ξεχασμένα
ξεχερσωμένες θύμισες..

το χρώμα του χρόνου
απόχρωση ακαθόριστη
αλήθεια ή ψέμα
κρυμμένη φανερώθηκες,
οι στάλες της βροχής
η μυρωδιά της άνοιξης
το ανοιχτό παράθυρο
το τραπέζι
η καρέκλα απέναντί μου
τα στερημένα φιλιά
το ψιθύρισμα του έρωτα στο βλέμμα
η μικρή μαργαρίτα
στην ρίζα της τριανταφυλλιάς μου
τα πλανημένα χάδια,
χόρευες μπροστά μου
τον χορό των εσωψύχων
ανάταση και θλίψη
εσύ
όλα εσύ
παράδοση σε ΣΕ
του είναι μου
ατέλειωτο αφούγκρασμα ζωής..

ίσκιοι πάλι
που δεν γινήκανε ποτέ τους
φως
ο πυρετός
το παραμιλητό του έρωτα
τ'απωθημένα της ψυχής,

τα φύλλα των δέντρων
δακρυοσταλάζουν κάθε αυγή
έλα
έλα και κατοίκησέ με
αιμοραγούσα προσμονή

λύπη

ίσκιοι
που δεν γινήκανε ποτέ τους
φως..