ΑΓΑΠΗΣ ΑΔΙΚΟ..

Στιγμές-στιγμές
νοιώθω τον ποιο δυνατό πόνο
τ΄απόβραδα κρύβομαι
μέσα στην ανωνυμία της νύχτας
σου μιλώ μα δεν μ'ακούς
με πνίγει τούτο το μαρτύριο της σιωπής
βγάλε με σου λέω από εκεί
φανέρωσέ με
λύτρωσέ με αν θες
αστέριωτο το παρελθόν
από μοναχούς ανθρώπους
χρυσαλλίδες είναι που γυρεύουν
μια αχτίδα φως

έρχεται η νύχτα
και εγώ πονάω
δεν ξέρω πως θα την ανταμώσω
σκέφτομαι το σχιστό σου φόρεμα
ίσαμε ψηλά
μήπως και γλιτώσω
ξέρεις
κείνο που το άνοιγες τόσο-όσο
να με συνεπάρει του πόθου σου η αστραπή
σιμώνει η νύχτα
νάτη
φοβάμαι
πάει πολύ καιρός
από τότε που μου χαριζόσουνα τις νύχτες
τώρα η νύχτα
με φορτώνει με την απουσία σου
με κόβει
με ματώνει
με πονάει
ξέρεις αγαπημένη μου
είναι εκείνο της αγάπης τ'άδικο που με τυραννάει..

ΑΦΑΙΡΕΣΗ

Αφαίρεση
η πουτάνα η αφαίρεση
σκληρή
άκαρδη
στεγνή
χωρίς ενδοιασμούς
το ψυχρό έχει βλέμμα
της νικήτριας
θα σου πάρω-θα σου πάρω-θα σου πάρω
όχι ότι σου περισσεύει
μα από εκείνο που σου λείπει
από της ψυχής σου τα ακριβά
τότε πονάς
η γαμημένη αφαίρεση
ατόφια ΜΕΙΟΝ..

ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑ

Ενα ποτήρι κόκκινο κρασί
μια διαδρομή στο βουνό της μοναξιάς
μεγάλωσα
με στενεύουν οι χώροι
πως και γιατί γίνονται διαρκώς μικρότεροι
είναι και εκείνος ο παλιός δίσκος γραμμοφώνου
που διαρκώς  γρατζουνάει την ψυχή μου
σε έζησα
μέσα στον βυθό μας σε έζησα
ξέραμε να ανασαίναμε εκεί
χορεύαμε αγκαλιασμένοι
τυλιγμένοι από την νύχτα
με ψιθύριζες λόγια έρωτα
χωρίς να ξέρεις πως με γεννάς συνέχεια
εγώ αντίς να μεγαλώνω μίκραινα
μίκραινα για να μπορείς να με κρατάς

μια διαδρομή στο βουνό της μοναξιάς
ένα ποτήρι κόκκινο κρασί
μέσα μου ξεριζωμός
σκιτσάρισέ με ένα αστέρι
να μπορώ να σε βλέπω
μια πλαστογραφία τώρα η ζωή μου..