TO MAΓΑΖΑΚΙ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑΣ

Το μαγαζάκι νοσταλγίας
κλείνει
σε τιμή χαρίσματος
πωλείται
δεν θέλω να θυμάμαι
αιμοραγώ
τον κατακλυσμό της απουσίας σου
δεν θέλω
τις οπτασίες σου να αναζητώ
δεν θέλω
να σε ονειρεύομαι χωρίς της αγάπης μας το άδικο
θέλω
να σε αγγίζω μυστικά τις νύχτες θέλω
να σε λεηλατώ νικημένη από τους πόθους μου

αυτό θέλω..

ΒΡΑΔΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ

Σκέψεις ανάκατες με μνήμες
υστερόγραφα και εικόνες
μισακουσμένες λέξεις
ουρλιαχτά ψυχής
μάταιες αναζητήσεις
απουσίες
μοναξιά
σε άδειους χώρους
την παρουσία σου οσμίζομαι
στο σκοτάδι βλέπω τα μάτια σου
το τεντωμένο σου βλέπω χέρι
καταδίκη και αναζήτηση
τις λέξεις σου ακούω
απόγνωση και ελπίδα
έλα
έλα
έλα
τις πίνω από το στόμα σου
τις αντιγυρίζω
έλα
έλα
έλα
ματωμένο χάραμα
επίλογος..

ΣΑΝ ΕΡΘΕΙ Η ΑΝΟΙΞΗ

Σαν έρθει η άνοιξη
εγώ θα λείπω
θα είμαι σε κείνο το φθινόπωρο
το τελευταίο μας φθινόπωρο
θα γράφω ακόμη στα νοτισμένα τζάμια
σ΄αγαπώ
θα μισανοίγω λίγο τις κουρτίνες
να βλέπω τα βήματα της προσδοκίας μου
θα κοιτώ τα κίτρινα φύλλα
που αντιστέκονται πάνω στο κλαράκι της ελπίδας

σαν έρθει η άνοιξη
εγώ θα λείπω
ξέρεις αγαπημένη μου
τ΄ανθισμένα ρόδα μου
όλα τα κρατώ για σε
ξεφυλλίζω αναμνήσεις
μέσα τους είναι
θα σου τα δώσω με εκείνο του ανταμώματος φιλί

σαν έρθει η άνοιξη
εγώ θα λείπω
θα είμαι βυθισμένος
στο μισοφέγγος σου αγαπημένη μου
να γλείφω τις πληγές μας

σαν έρθει η άνοιξη
εγώ θα λείπω
θα είμαι με τους ξεχασμένους γερανούς
που χάσανε τον δρόμο
σε εκείνη την καύλα του φθινοπώρου σου..

ΕΣΒΗΣΑ

Εσβησα
με το όνομά σου στα χείλη μου
πως η νύχτα μου έγινε φως;
ταξίδεψα μέσα σου
τα αδιέξοδά μου ξόδεψα
ύστερα κάθισα στο παγκάκι
της προσμονής
να απολαύσω την απουσία σου..

ΤΟΥ ΣΚΟΤΑΔΙΟΥ ΤΟ ΧΡΩΜΑ

Ονειρεύομαι τα μάτια σου
και κείνη την πνιχτή κραυγή
του οργασμού σου
η απουσία στο κορμί σου
αγκυλώνει το χάδι μου
με ματωμένα δάχτυλα
γράφω πάνω του
με λείπεις..

μαράζι το χάραμα
νάχει του σκοταδιού το χρώμα..

ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

Να αλητέψω θέλω
μέσα σε όλα εκείνα
που καλά κρατάς κρυμμένα
στην μέσα ζώνη της ψυχής σου
όχι από φόβο
μήτε από ηθική
παρά στο απροσκύνητό τους
από την ήβη του έρωτα
απο αλησμόνητες παρουσίες

να ξεφραγεί η ψυχή
τον κόσμο σου να ανατρέψω
να σε ξεγυμνώσω αδιάντροπα
άσεμνα λόγια να πω
στου πόθου σου τον ίσκιο
το αμαρτωλό σου να φανερώσω
φιλί της ζωής
το τίποτα της μοναξιάς
να κάνω σύμπαν..

ΤΟ ΦΙΛΙ ΠΟΥ ΜΟΥ ΧΡΩΣΤΑΣ

Θα βρεθούμε είπες..
σε κράτησα μέσα μου
τα βράδια της απαντοχής
ρίχνω τις τιράντες από τους ώμους σου
σε γυμνώνω
πίνω τις σταγόνες του πόθου
από το κορμί σου
αναζητώ την γλώσσα σου
μη μ'αρνηθείς εκείνο το φιλί
που μου χρωστάς
ονειρεύομαι ακόμη εκείνο το ταξίδι
που αφήσαμε στην μέση..

ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΑ

Πορφυρές ρόγες σταφυλιού
οι ρόγες σου
μεθύσι

το άρωμά σου όνειρο

ο αφαλός σου με γύρη του έρωτα
γεμάτος
σε γεύομαι

από τα χείλη σου πίνω ζωή
μου δόθηκες
παραδόθηκα..

ΔΕΝ ΞΕΡΩ..

Άφραγη η σκέψη

σπονδή

στη ιεροτελεστία του έρωτα

στην ιεροτελεστία των χαμένων

ανηφορίζω στην κορυφή του σύμπαντός σου

μέσα μου φωνάζω πως θα ρθώ

λυγά τα γόνατα ο χρόνος

ασήκωτο και κείνο το αντίο

δεν ξέρω...

ΑΛΗΣΜΟΣΎΝΗΣ ΟΝΕΙΡΑ

.μια μουσική
μαγικής νότας
σιγοπαίζει μέσα μου
έχω να πάω κάπου
αύριο βράδυ-κάθε βράδυ
έχω να σε ανταμώσω
με χαμηλωμένο το φως του φεγγαριού
σε ποθοκρέβατα του έρωτα
ως τότε
θα πλάθω αλησμοσύνης όνειρα..

ΑΝΤΑΥΓΕΙΑ

Εφυγες..
το φως του ήλιου
σβήνει νωρίτερα
παίρνει μαζί του
ακόμη και την σκιά της απουσίας σου
μια ασημένια ανταύγεια μοναχά
από στιγμές νοσταλγίας
καρφώνεται στο στήθος μου
πως τόσο πολύ μεγαλώνει το χώρια σου
πως τόσο πολύ ματώνει..

ΣΤΑΛΑΓΜΑΤΑ

Σκλήρινε τα χέρια μου
η απουσία
η απαλοσύνη τους από την αγάπη
σε αχάιδευτο χάθηκε σώμα
η μνήμη σταλάζει
χρώματα στην έρημό μου
που είσαι..

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΡΑΣΙ

Της ανάσας μου η ηχώ..
δηλητηριασμένη από την απουσία σου
λαξεύω τα πονέματα
στο στήθος σου επωάζω
τις προσμονές μου
θα ρθείς λέω
σαν ανθός
κυκλοφορείς στο αίμα μου
στα σκέλια σου
μυρωδικά της άνοιξης
θυμάμαι το χάδι σου
χορεύεις στην σκέψη μου
σταλάζεις ηδονές
θα ρθείς λέω
το κόκκινο κρασί
ασωτία της μοναξιάς..

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΕΡΩΤΑΣ

.ήμουν εκεί
στα σκιάδια της ψυχής μας
εκεί που ανταμώναμε
σαν είμασταν μαζί
ήξερα πως θα ρθείς
ήρθες
ήξερες τον τόπο
ήταν ο έρωτας
ο δικός μας έρωτας
ήταν το όνειρο
η προσμονή ήταν
το καρτέρεμα της μοίρας μας ήταν..

ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ

Την ερημιά
μικρών θανάτων έζησα
επέζησα..
φαντάζουν ακόμη τα μάτια σου
στο μαντηλοφορεμένο πρόσωπο
της απουσίας
στ'αξόδευτα οι λύπες μου
θα περιμένω..