ΚΑΛΕΣΜΑ

Κοιταζόμαστε
σωπαίνουμαι
άφωνες υποσχέσεις
καλέσματα

έλα να κάνουμε έρωτα

το είδωλό σου
η απουσία
περίσσεψαν οι λέξεις
σε χρόνο άχρονο
σε αγκαλιάζω
σε ξεντύνω από τις αμαρτίες
λείπεις

έλα να κάνουμε έρωτα

άδειο δωμάτιο
χάδια
εσύ
μ'αγάπησες ποτέ;
που ανταμώνει τις καρδιές
ο έρωτας
τα μάτια σου
η υγρασία των χειλιών σου
ο νους
ερήμωση
μ'αγάπησες ποτέ;
σώπα
περίσσεψαν οι λέξεις
ο έρωτας
αξεθώριαστες μνήμες
πες μονάχα πως μ'αγαπάς
όλα είναι εδώ
ο καθρέφτης
το άδειο δωμάτιο
η απουσία σου
πάλι η απουσία σου

έλα να κάνουμε έρωτα
θαρρώ πως είπες σ'αγαπώ..

ΟΙ ΑΠΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Τα χέρια σου
τα πόδια
η στάση που θυμάμαι
ο οργασμός
η ζωή
ο θάνατος
οδύνη και καταφύγιο
κλειστά τα μάτια

στιγμές λατρείας
σε μια διάσταση
που εμείς είμαστε απόντες..

ΑΝ

λησμοσύνη,
με πήρε μαζί της
αν έφευγε μόνη της
θα ξέχναγα τα μάτια της
και εκείνες τις αλλόκοτες στιγμές
που με βιάση παρθήκαμε
στο μισοσκόταδο του σοκακιού
γιατί δεν γινότανε αλλιώς

αν..

Η ΖΩΗ

.η ζωή
η ζωή μου
περίοδοι γέννας
ουλές τραυμάτων
θύμισες
φορτωμένα τρένα
άσπιλων αμαρτιών
και απαντοχές
μυρωμένοι κόρφοι γυναικών
και μοναξιά
η ζωή
η ζωή μου
μαβί αποχαιρετισμοί
και χρώματα
ποτάμι απήγαστο
σε ανθολόγιο στιγμών
η ζωή
η ζωή μου
άπρεπο το εξοντωτικά αλέκιαστο
λευκό
κι ας καρτερά το μαύρο..

ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ

Μπήκες στις μύτες των ποδιών σου
έφυγες πάλι στις μύτες των ποδιών σου
δώρο σου αφημένο
η νοσταλγία,
ξεκρεμάω τα κάδρα από τους τοίχους
τους είχα στολίσει για σένα
μ'αρέσει τώρα το γυμνό
γυμνοί τοίχοι
ξεντυμένα δένδρα
γυμνή ησυχία
η εικόνα σου
γυμνή και αυτή
με τις ανθισμένες ρώγες σου
με τα γαληνεμένα μετά τον έρωτα
μάτια σου
με την στάση του κορμιού σου
πότε έμβρυο
πότε σταυρός
γυμνά δωμάτια
βιβλιοθήκες αδειανές
γυμνός χρόνος
δεν σου διαβάζω τώρα πια
ηρεμία απουσίας
μ'αρέσει τώρα το γυμνό
γυμνή ζωή..

κείνο το ποδήλατο μοναχά
στην άκρη της εξώπορτας
το σκηνικό αλλάζει..

ΑΙΜΟΡΑΓΩ

Μείνε
λίγο ακόμη ξάγρυπνη
αγαπημένη μου
έχω απόψε ανάγκη
της καρδιάς σου τα λόγια
μα και κείνα τα λόγια
της σιωπής της
μείνε
λίγο ακόμη ξάγρυπνη
αγαπημένη μου
απόψε σε ξεντύνω
από ονείρατα
ο ουρανός γεμάτος
πόθους και πάθια είναι
σμίγω μαζί σου
σε ακράτητων ηδονών
στρώματα
μείνε
λίγο ακόμη ξάγρυπνη
αγαπημένη μου
να σε λούσω θέλω
με τα μύρα της αγάπης
με χάδια να χτενίσω τα μαλλιά σου
απόψε αγαπημένη μου
πολύ με μάτωσε το χώρια
αιμορραγώ..

ΠΩΣ

Στράγγιξα την ζωή μου
μέσα σου
σα διψασμένη γη
με ήπιες
τα μαλάματα μας χαρίστηκαν
της ψυχής
στους ουρανούς αναληφθήκαμε
του έρωτα
δάκρυα γέννας
δάκρυα θανάτου
σφιχτές πολύ οι αγκαλιές
τα λόγια τα πήρανε τα μάτια
-με εκείνα είπες πως με αγαπάς
-"σ' αγαπάω" είπα
πως χώρεσε τώρα τόση ερημιά...

ΠΟΥΣΙ

Αγριο το ξημέρωμα της μοναξιάς
πως να το μερέψω
δίχως τα μάτια σου
νότισαν από τα δάκρυα
οι χάρτες
δεν έχουν τόπους
μήτε προορισμό κανέναν
αφυδατωμένα "σ΄αγαπώ"
ψυχορραγούν
σε έρημα μουράγια

πούσι..

ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ

Υποκατάστατα διορισμένα
αντιγραφείς εξαπάτησης
παρτιτούρες σχεδίου
διαλέγουν βάθρα
μοιράζουν υποσχέσεις

ξέρουν την ανοχή σου

σωρεύουν πλούτο
αφυδατώνουν ζωές
σπορά του φόβου
πετρωμένα χαμόγελα
υποταγή
καυχώνται γι αυτό

εσύ
που είσαι εσύ
γιατί σωπαίνεις ακόμη!!!

ΑΝΑΣΑ..ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΑΙΜΑ

Υποχώρησαν οι λέξεις
άτακτη φυγή
κοιτώ τα μάτια σου
αρνιέμαι τα πάντα
τούτος εδώ ψηλά
δεν είναι ουρανός
μήτε αυτό τραπέζι είναι
αυτή η λάμπα ήλιος λέει πως είναι
την πιστεύω

αρνιέμαι
χρόνια ολόκληρα αρνιέμαι
το λυκόφως αρνιέμαι
με περιπαίζει η αθανασία
βρίζω
αναμονή του τέλους

κοιτώ τα μάτια σου
μελιά και πράσινα
ο κόσμος μου μέσα τους
έκοψα λίγο την φλέβα μου
το μαύρο να φύγει αίμα

ανάσα..

ΞΟΡΚΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΑΔΥΝΑΤΟ

Το χάσαμε το παιχνίδι..

άβουλοι και σκόρπιοι
καρτερούμε το μοιραίο
το μαζί
αγεφύρωτο χάσμα
με τις παλάμες μας στο πρόσωπο
κρύβουμε τον κόσμο
η νύχτα σκοτεινό γίνεται ποτάμι
η πέτρα που φεγγαροστολίζονταν
το βάρος σηκώνει τώρα της λιποταξίας
της ζωής
αναθαρρεύει το κακό

κοίτα με
ξορκισμός στο αδύνατο. 

ΑΚΡΑΓΓΙΓΜΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Η κοπέλα που αγάπησα..
γέρασα μαζί της
χορεύω τώρα
με σπασμένες αρθρώσεις
σε χώρους ερημιάς
καρέκλες αναποδογυρισμένες
πεταμένο τραπεζομάντιλο
ξεσκαλωμένες κουρτίνες

χάσιμο;
χάσιμο χρόνου;
χάσιμο ζωής;

νύχτωσε
θυμάμαι την λιακάδα των ματιών της
πιάνομαι από έναν μίσχο του έρωτα
προσπαθώ να σηκωθώ
τα άλμπατρος λένε
ζούνε πολλά χρόνια
αδιάκοπα ταξιδεύουν
κοιμούνται στον αέρα

η λεύκα θροϊζει στο παράθυρο
από το σπασμένο τζάμι
μου ρίχνει με φυλλαράκι ένα μήνυμα
"η ζωή είναι ωραία" μου λέει
υ.γ.
υπογραφή της η προσμονή...

ΦΘΙΝΟΠΩΡΑ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑΣ.

Πνιγμένο το καλοκαίρι
κρεμάστηκε στην σιωπή σου
στην λίμνη των δακρύων
τα φλαμίγκο
ματωμένα τσιμπούν γιατί
στον ουρανό αιμοραγούν
λαβωματιές του έρωτα
απομένουν τα μάτια σου
δυο κήποι παράδεισου
δυο λαχτάρες ζωής
δυο ανοίξεις
που φθινόπωρα γίνανε μελαγχολίας..

ΕΡΕΒΟΣ

Χαμήλωσε το φως
αγαπημένη μου
κοίτα
έξω έχει πανσέληνο
κοίτα
τρυγά των ανθρώπων τα όνειρα
κοίτα
μαζεύει τις ικεσίες
κοίτα
πόσα σ'αγαπώ μένουν ορφανά
κοίτα
όνειρα στρώνει σε κρεβάτια αδειανά
κοίτα
τις αβάσταχτες μερεύει απουσίες
κοίτα..
κοίτα
κεντρίζουνε οι ηδονές
κοίτα
χρυσώνει το στήθος σου στο φως της
κοίτα,κοίτα
γίνεται εσύ
το έρεβος διαλύει της αγάπης
ποθεύει την ζωή αγαπημένη μου..

ΠΟΣΟ..

Το καφενείο ακόμη ανοιχτό..
αριστερά από την εκκλησία
το σοκάκι τυφλό,ίσα που φωτίζεται
σε ανταμώνω
πίσω μας πατημασιές
από αδιέξοδα ζωής
μέσα μας στιβαγμένοι στεναγμοί
εσύ και εγώ
μου δίνεις τα χείλη σου
σου δίνω την ψυχή μου
σφίγγεσαι γυμνή πάνω μου
μια στάλα κόκκινο κρασί
γλιστρά στο στήθος σου
μεθώ από ζωή με κείνη
χαϊδεύω της ψυχής σου τις πληγές
πλανταγμένη
αφήνω την πανσέληνο στα πόδια σου
πόσο σε θέλω
πόσο σ'αγαπώ..

ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΒΗΜΑ

Ένας αποτυχημένος χορός..
ίσα που πρόλαβα στα μάτια να σε κοιτάξω
μια ευκαιρία χαμένη
δεν πρόλαβα
να σου ψιθυρίσω
σε αγαπώ
σε θέλω
ίσα που άγγιξα
την γυμνή σου πλάτη
ίσα που το σχιστό σου φόρεμα
χαμογέλασε στον πόθο μου
μόλις που άγγιξα
το μέσα των μηρών σου
φυλακή και επανάσταση

γιατί σταμάτησε
τόσο γρήγορα η μουσική
που εξαφανίστηκαν οι οργανοπαίχτες;
πως ερήμωσε έτσι ο κόσμος μου;
πως γίνεται τόσο μεγάλο ναυάγιο στην ξηρά;
ποιο βήμα ήτανε λάθος
ΠΕς μου....

ΣΩΣΕ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Μια σιωπή
πνίγει την κάμαρη
που ξέχασες το νυφικό
που το άφησες
σε ποιες γωνιές ανάγκης
σε ποιο ερημοκλήσι
να σε περιμένω..

ξυπόλυτη περπατάς
στα κρύα πλακάκια
φεύγεις
γυμνή η πλάτη σου
η αναπνοή μου έμεινε εκεί
πότε φθινοπώριασε

άρχισε να στάζει η οροφή
κρυώνω
σκεπάζομαι με ότι απόμεινε
από το χάδι σου
κρυώνω ακόμη
αδειάζω όλα τα συρτάρια της θύμησης
τα μαζεύω στην ψυχή μου
τα βάνω φωτιά
σβήνει όμως με το πρώτο μου δάκρυ

ανασήκωσε το φόρεμά σου αγαπημένη μου
όπως τότε που στο φως του φανοστάτη
χόρευες στην βροχή μεθυσμένη από έρωτα
θυμάσαι;
γύρισε να με δεις
σώσε το όνειρο..

ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ

Κάτω από το βαρύ στρώμα του χρόνου
μέσα σε κρεβατοκάμαρες κλειστές
κρυμμένα μυστικά..

χρόνια ψηλαφείς εκεί μια ξένη ζωή
με το βλέμμα καρφωμένο στο ταβάνι
με σβησμένο το φως
καρφώνεις πάνω του με πρόκες αποτυχίας
όλα εκείνα που ήθελες να ζήσεις
ραγίζεις
φωνάζουν οι αλήθειες σου
σιωπή εσύ
μια ρωγμή στο είναι σου αναζητάς
λίγο φως
τα ακριβά σου να ντυθείς
τα ξεροκλάδια σου να κάψεις

διάλεξε τώρα
την στάχτη ή το μπαρούτι..

ΜΕΙΝΕ

.η νύχτα
πυκνώνει γύρω μου
η απουσία
η απουσία σου

ο αγέρας
την μυρουδιά μου φέρνει
της αλμύρας σου
σε ποθώ
σε αναπνέω
άλλη από σε
δεν έχω ανάσα

γυμνή
ερωτική
έρχεσαι μπρος μου
χαϊδεύω το πρόσωπο
το κορμί σου
τις πληγές της ψυχής σου
σε αληθινή ζωή
σε ανταμώνω
μείνε...

ΟΔΥΝΗ

.δες..
είναι το φεγγάρι
που δύει,
αποχαιρετισμός
τα παραθύρια σκοτεινά
τα μπαλκόνια γιομάτα μελαγχολία
οι στέγες στάζουν απουσία
έρημος

στους φράχτες
σχισμένα κουρέλια ζωής
απέναντι
μια θάλασσα που κατάπιε
τα μάτια σου
οδύνη..

ΜΗΝ ΝΤΡΑΠΕΙΣ

Σε ποταμούς λήθης
σκόρπισε τις στάχτες της ζωής σου
με τις παλάμες σου
σφούγγισε από τα μάγουλα
τα δικασμένα σου δάκρυα
μην ντραπείς
κάθε καταδίκη
κρύβει μια αθώωση
ας σε πούνε τρελό
εσύ
επέμενε να δείχνεις τον ουρανό
κοιτάτε πες
γεμάτος είναι κοχύλια...

ΑΝΤΙΟ

https://www.youtube.com/watch?v=029UhMCougc

ΟΜΟΛΟΓΙΑ

Τύψεις
για μόνο μια αμαρτία έχω
αυτήν που δε κοιμηθήκαμε μαζί
στο ίδιο το κρεβάτι
αυτήν που δεν ξεδίψασα την αγάπη μου
στα χείλη σου
αυτήν που δεν ορμήσαμε μαζί
σε ξαναμμένα πάθη
αυτήν που Αφροδίτη ΕΣΥ
με γιασεμιά να σε μυρώνω
λίγο πριν το λυκόφως μου

ομολογώ πως σε αγαπάω ακόμη..

ΕΚΕΙ

Εκεί..
στις σκιάσεις από το ανασηκωμένο σου φόρεμα
χάνομαι
εκεί..
στις καμπύλες του πόθου σου
το όνειρό μου παγιδεύεις
εκεί..
στου κορμιού σου το μισόκρυφο
η γεύση του εφήμερου
γίνεται πάντα
εκεί..
στην πεσμένη
από τους ώμους τιράντα
γκρεμίζεται η ισορροπία του κόσμου
εκεί..
χλωμιάζει ο ουρανός
στο φιλί της ηδονής σου
εκεί..
στην θέα του ασύγκριτου
διψάω για ζωή

εκεί εσύ..