ΕΡΩΤΙΚΟ

Τρίς η ώρα..

μια πανσέληνος
τρελή
μάγισσα
αλαφροίσκιωτη,

γυμνό το σώμα
ήχοι ερώτων
βογγητά πόθων
στεναγμοί ηδονής
ψίθυροι πάθους
λέξεις πρόστυχες
κολασμένα χάδια
ξομολογήσεις αμαρτίας
ασυγχώρητες
αδιάφορο,

λαχτάρα τα χείλη σου
στάζεις έρωτα
σ ακολουθώ..

χύθηκε το φεγγάρι
στον άδειο τοίχο
πήρε την μορφή σου
οδύνη,
κόπηκε το νήμα της ψυχής,

αγιάτρευτος έρωτας
πότε θα ρθείς;.. 

Ο ΧΡΟΝΟΣ

Μαγεία
τα μαλλιά σου στο πρόσωπο,

κείνα τα μάτια
που τα κοιτώ κατάματα
τις νύχτες της αγρύπνιας
τα λυχναράκια είναι της ζωής μου

το βράδυ γυμνή
με ένα διάφανο σεντόνι σκεπασμένη
κοιμάσαι στην αγκαλιά της απουσίας

μόνο εγώ θαρρώ πως σε έχω..

παρεξήγησε ο χρόνος
νόμισε πως έχει βήματα μπροστά του
λάθος

αδιέξοδο
αδύνατη η ομολογία της αγάπης

στις μωβ κάμαρες της θλίψης
σου μιλώ τώρα
με ένα διάλογο σιωπής
σε κρατώ
σε ένα κουτάκι νοσταλγίας
θησαυρός μου αμύθητος

παρηγοριά πως θα σε βρώ
πριν με προλάβει ο χρόνος.. 

ΖΩΗ ΕΙΚΟΝΙΚΗ

Απόμακρη..
φωτογραφίζεις μνήμες του χθές
που τραβήχτηκαν στην απουσία σου,
στου τότε τις μήτρες
πλάθεις τα όνειρά σου
στα στήθια σου ριγούν ακόμη
ορφανές προσμονές

στο αχνοφέγγισμα του χθές
γυρνάς
με έναν ήλιο που έδυσε
θλιμένος,
στο πλάι σου η αποκαμιά
του τώρα

ταξιδεύεις άπανι
στης ψυχής τις θύμισες
δεν αναζητάς λιμάνια
ζητάς αποσπερίτες
για να τους ξομολογηθείς
για τις αμαρτίες που δεν έζησες
για τα ακάτεχα ρίσκα
για τις πληγωμένες χαρές,

...το φανάρι του δρόμου
άναψε καλή μου
δως μου το χέρι σου αγάπη μου
να προλάβουμε την ζωή..

ΕΣΥ.........

Ονειρόπλασα
την ζωή μου πλάι σου
την στερνοβύζαξα
από του έρωτά σου την ματιά

νιογέννητη
κάθε στιγμή η ηδονή
αμαζόνα περήφανη
στα στήθια σου καλπάζει

στ'ανθοπλυμένα σου μαλιά
κρέμασα τα γιασεμιά της νύχτας
αρώματα του πόθου

αλυχτάει ο νούς..

ομορφοκάμωτη νεράιδα
του πόνου μου καταλύτρα
σεριανάς ΓΥΝΑΙΚΑ ανεμόχαιτη
στ'αλώνια της ψυχής μου

καλογεννήτρα η μήτρα σου
γέννησε την ζωή μου..

ΕΣΥ ΠΟΥΘΕΝΑ

Αγρύπνια.

μονόλογοι

στο μονόπρακτο

της αποθυμιάς,

εσύ πουθενά

ούτε θεατές,

κρυώνω

μαζεύω τα χέρια

στο στήθος

κουλουριάζομαι,

κατρακυλώ

από τοίχο σε τοίχο

στο παγωμένο κελί

της μοναξιάς,

κλαίω

σκουπίζω με την αντίστροφη

τα δάκρυα

ψυθιρίζω

παραμιλώ,

λέω το όνομά σου

διαρκώς λέω το όνομά σου

σε χίλιους τόνους

με χίλιους τρόπους

εσύ πουθενά,

ακούς,ακούς..

αλάνι ο νούς

αλητεύει στο κορμί σου

κλέβει

τα απαγορευμένα σου,

παραλογίζουμε,

δες

μια κατακόκκινη μαργαρίτα

φύτρωσε

στο τοίχο του κελιού,

την ξερίζωσα

σκόρπισα τα φύλλα της

γύρω,

μ αγαπάς- δεν μ αγαπάς

δεν μ αγαπάς,

μια κατακόκκινη ηλιαχτίδα

μου τρύπησε το στήθος

αίμα,

βραδιάζοντας-ΞΗΜΕΡΩΣΕ,

εσύ πουθενά..