Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΧΡΥΣΑΝΘΕΜΩΝ..

 Μια παλίρροια

ένα μαχαίρι

ένα φιλί στην άκρη του γαντζωμένο

ένας ακατανόητος χορός

ένα κλουβί

μία του χρόνου φυλακή

κυκεώνας όλα μέσα μου

φανέρωσέ με πάλι τα χείλη σου

ανελέητη

αυτή η σιωπή των χρυσανθέμων..

ΣΕ ΜΕΛΛΟΘΑΝΑΤΟ Η ΧΑΡΗ

 Πέρασε καιρός..

κλείνει τις γρίλιες του

μία-μία ο χρόνος

δεν θυμάμαι πια

πόσο έκλαψα

ούτε η απουσία σου 

με μαρτυράει πια

άραγε συνήθισα χώρια σου

ή η προσμονή σου γίνεται χαρά

επειδή σε περιμένω ακόμα

μαζί με της νύχτας το λικέρ

κείνο που μοιραζόμασταν οι δυο μας

λίγες λέξεις ρίξε τώρα στο ποτήρι μου

έρχομαι-είμαι εδώ-σε αγαπάω

κείνη την τελευταία

θα την γευτώ

όπως ο μελλοθάνατος την χάρη..