Κάποια μεσάνυχτα
θα ρθεις..θα ρθω..
μην ξεχνάς
πόσο πολύ αγαπηθήκαμε
με πόσο πόνο
τραβάγαμε από το στήθος
της απουσίας το βέλος
ύστερα σε σταφάνωνα με ηδονές
.....εκεί κατά το χάραμα
μαζεύαμε στις χούφτες μας
τις χαρμολύπες του έρωτά μας
μην ξεχνάς
πόσο πολύ αγαπηθήκαμε
κάποια μεσάνυχτα
θα ρθεις..θα ρθώ..
Να με θυμάσαι
μόνο αυτό μ'απόμεινε
με σκέπασε η σιωπή
η νοσταλγία του στήθους σου
πειρασμός αγίων
το σχιστό σου φόρεμα
στο πλάι του μηρού σου
τα λόγια σου
που έρωτα στάλαζαν μέσα μου
το δαγκωμένο σου φιλί
στο φιλντίσι των δοντιών σου
μοιραία πάθη
άδοξου έρωτα
να με θυμάσαι
μόνο να με θυμάσαι
λάβδανο ζωής που αργοπεθαίνει..
