ΣΩΣΕ ΜΕ

Δεν ξέρω που
ούτε πως..
τα τρένα σκουριάσανε στις ράγες
μικρές απόπειρες ζωής
ξεψύχισαν στην πρώτη τους βλάστηση
αλίχνιστη η απουσία
δάκρυα αξημέρωτης ανατολής τα μάτια σου
δέθηκαν τα βήματα
σε αλυσίδες πόνου
που είσαι
αεράκι με τυλίγει απελπισίας

σώσε με..

ΚΟΙΤΑ ΜΕ

Κάθε μέρα την ίδια ώρα..
οπτασία
ανθίζουν οι τριανταφυλλιές
τα νυχτολούλουδα
σκορπούν αρώματα νωρίς
εκεί όπου πατάς
χνάρια αφήνεις έρωτα

κάθε μέρα την ίδια ώρα..
περνάς
γεννάς όνειρα
γκρέμισα την κουίντα μου
να με δεις
με τον εαυτό μου χορεύω
λόγο έχω ύπαρξης
το λυκόφως του έρωτά μου
σου χρωστάω

κοίτα με..

ΜΑΚΡΙΝΗ ΣΥΝΟΥΣΙΑ

Tα νυχτερινά
διάφανα πέπλα σου
ερωτισμού χείμαρρος
σ'ακολουθώ

σημάδια
αν δεις στο σώμα σου
να ξέρεις πως είναι από τα φιλιά μου
σε γεύομαι

ιερών αμαρτημάτων
μακρινή συνουσία

κείνη η ζακέτα στους ώμους σου
καθισμένη με τα γόνατα στο στήθος
στο πυρωμένο ηλιοβασίλεμα αντίκρυ
η αγάπη μου είναι

σε ζεσταίνω με ζωή
αφουγκράσου με...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΑΣΗ

.νύχτα..
της πανσέληνου φως
κοιμάσαι γυμνή
πάνω σου θωπείες του έρωτα
λαγνεία
οργασμός
παραίσθηση
στα μοισάνοιχτά σου χείλη
μεθυσμένοι πόθοι
η ζωή βυζαίνει στο στήθος σου
σε φίλησα
στις ρώγες
στον λαιμό
στων χειλιών σου τις άκρες
στην ηδονή της ηδονής σου,

τελευταία στάση
δεν καρτερά ο χρόνος
μια νύχτα έρωτα
με σένα
σκοτεινιάζει
τα φώτα του τρένου σε λίγο θα σβήσουν
είναι και που εσύ είσαι ντυμένη
με κείνο το βραχιόλι της νιότης
στον καρπό σου...

Η ΒΑΛΙΤΣΑ

Ρολόγια σταματημένα
ερειπωμένοι σταθμοί
αναχωρήσεις ψεύτικες
πορεία απόρευτη
θολά τα μάτια
άδειασες από ζωή
μαζεύεις τα ρούχα
η βαλίτσα
θα φύγω λες

-νερόοο..
φωνάζει η ερημιά σου

πάλι αναβολή
σφουγγίζεις το δάκρυ
το νερό λες

του φευγιού σου
ξεκουμπώνεις το φόρεμα
γυμνή
γυμνή από ζωή
στον αχάρητο αφήνεσαι
οργασμό σου.. 

"ΣΕ ΔΙΨΩ"

Παράξενα φώτα
που έχει απόψε ο ουρανός
νυστέρια οι αχτίδες τους
χαράζουν την ψυχή μου
άλλοτε πάλι
χιονονιφάδες στα μάτια σου φαντάζουν
παράξενα φώτα
που έχει απόψε ο ουρανός
διαμαντένιο περιδέραιο
γύρω από τον λαιμό σου
όλη ένας ουρανός εσύ

λίγη ζωή
στάξε από το στήθος σου
αγαπημένη μου
στα ξεραμένα μου χείλη
"σε διψώ"

ΠΕς ΤΟΥ

Ξύπνα τον έρωτα
νυχτιάτικα...

πες του
πως οι φεγγαροσαλεμένοι
ζουν μονάχοι
πες του
πως το πεσμένο στα πόδια σου βρακάκι σου
μυρίζει πόθο
πες του
πως σε θάλασσες ακολασίας
τα αρώματα σκορπάει του ανθού σου
πες του
πες του
πως στης νύχτας το φιλί
άντροπα προβάλλει η αυγή
πες του
πως στους βωμούς του
η ψευδαίσθηση νικιέται
πες του
πως στον τόπο του
δεν υπάρχουν ηττημένοι
πες του τότε
πως σίγουρη είσαι
πως εγώ σε αγαπάω.

ΙΛΛΙΓΓΟΣ...ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΗ...

Γεμάτος γρατζουνιές
από τα νύχια της απουσίας σου
μπήκε ο άνεμος
στην άδεια μου κάμαρη
κυκλώνας..
οι ερωτικές αναθυμιάσεις της μνήμης
στροβιλίστηκαν στου έρωτα
τους ερειπωμένους παραδείσους
η Σαλώμη γυμνή
σε έναν χορό υστερίας
πέταξε το τελευταίο της πέπλο
να σκεπάσει το φεγγάρι...

ΚΑΙ ΕΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙ...

Πρόσκληση σε ταξίδι
αισθησιακές απολαύσεις
εσύ και εγώ
ανήμερα της μεγάλης επιθυμίας
σε αμαρτωλούς παραδείσους
στο κτισμένο από ηδονές σώμα σου
σε κρατήρες ηφαιστείων
λάβα καυτή το μουνόζουμό σου
ουρανός και έγκατα
και ένα φεγγάρι να στολίζει τα μαλιά σου..

ΠΑΡΑΔΟΣΟΥ

Xρόνια απελπισίας..
με ξεγελάει η λησμονιά
τα μάτια σου
τα χείλη σου
οι ερωτικοί σπασμοί σου
η πετσέτα ριγμένη στα πόδια σου
γυμνή
απαυγή συνουσίας

οι χυμοί σου
όαση λύτρωσης
στα ξεραμένα μου χείλη
παραδόσου..

ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΤΟ ΚΑΤΙ

Ο ζεστός αέρας
που μοσχοβολάει θάλασσα
είσαι εσύ
και το ερωτευμένο της φεγγάρι
είσαι εσύ
και η μέλισσα στην τριανταφυλλιά μου
είσαι εσύ
και το κόκκινο άνθος της μπουκαμβίλιας μου
και κείνο
το πυρωμένο δειλινό της ψυχής μου
είσαι εσύ
και κείνος ο ναός
που μπαίνω να προσευχηθώ
είσαι εσύ
και κείνο το καντηλέρι του ουρανού
και το κομμένο ρόδο στο μαξιλάρι μου
είσαι εσύ
και κείνη η μικρή γουλιά
στα διψασμένα μου χείλη
και η αναζήτηση
και η πεθυμιά
και η λαχτάρα
και το φιλί του αύριο στα χείλη μου
είσαι εσύ
και ο ποθεμένος μου έρωτας
είσαι εσύ

αυτό το κάτι της νύχτας
σε πανσέληνο μαγεμένη
είσαι εσύ..

ΧΩΡΙΑ ΣΟΥ ΠΕΝΘΩ

Τα χέρια
τα χέρια μου
κενά
ορφανά πάντα από εσένα
μοναξιά,

ένα δάκρυ έσταξε
στην χούφτα μου
ένα ξεχασμένο
πότισε φιλί σου
θα ανθίσει θα δεις
στρέψε μόνο το πρόσωπο
να ξαναδώ τα μάτια σου
αγαπημένη μου

αδόξαστη
αυτή η περιφορά ζωής
πενθώ χώρια σου..

ΔΙΨΑΣΑ ΤΟ ΦΙΛΙ

Ευάλωτη..
όπως η πρωτάνοιξη
στου χειμώνα το ξάφνιασμα
με τα χρώματα του πρωϊνού
στο πρόσωπο
με κείνο το κοντό σομόν μετάξι
στο σώμα σου
ένα σχεδόν με των μηρών σου
το αλάβαστρο
με τις ρώγες ορθές
του πόθου ομολογία

πρόβαλες!
πίσω σου τσαλακωμένα σεντόνια
του κορμιού σου το άρωμα
η χάρις της ζωής
το παιχνίδι
κορώνα ή γράμματα
ας χάσω
αρκεί η στιγμή

δίπλα σου
ο αχνιστός καφές
μάρτυρας της μέρας
ευάλωτη και παντοδύναμη
στα γόνατά μου κάθισες,
συνέπαρμα
το χειλιών σου το κόκκινο..

δίψασα το φιλί
το φιλί σου..

(οπτασία)..

Η ΒΟΛΤΑ

Δεν χάραξε
ακόμη η μέρα
στο μισοσκόταδο
πλάνες του νου..

ανησυχίες
στενέματα
ανταρσίες
θέλω
θέλω χρόνου ενεστώτα

γερνάω

θέλω
γερμένη στο στήθος μου
την πληγιασμένη ψυχή
που της αθέτησαν τα τάματα
παρηγοριά
καταφύγιο
ληστεία;
δεν ξέρω!
θέλω εκείνη
που σπάταλα θα μου δοθεί
σε ένα ξωκλήσι αμαρτίας
έτσι
μοναχά για της αμαρτίας τ'άδικο
θέλω στο πλάι μου
την γυναίκα-γυναίκα
μούσα των ονείρων μου
ευχαριστήριο ζωής
θέλω
το εύπλαστο κορμί της νιας
δίχως να μπορώ να μεταμελειθώ
ξεγέλασμα του χρόνου

μια βόλτα θέλω ανατροπής

γερνάω..

υ.γ.
(για τα κοινά πολεμάω κάθε μέρα)

ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ

Στην στράτα της θύμησης
 καημοί ξαναμένοι
το κερί στο αδειανό δωμάτιο
αλλόκοτες φτιάχνει σκιές
εσένα
εμένα
το κρεβάτι
άδειες αγκαλιές
δρόμους αδιέξοδους
βάζα με θλιμμένα λουλούδια
άσμιγα φιλιά
στους τοίχους
δάκρυα που στάζουν
από την οροφή,

έρημος..
τα γιατί χτυπούν το τζάμι
ζητούν εξηγήσεις
δεν υπάρχουν
μια σταγόνα αίμα
έσταξε από τα χείλη
με γκρέμισε..