ΑΓΙΟΚΛΗΜΑ

Μια σταγόνα αίμα
αιωρείται στην κόψη του σπαθιού

το αύριο

φιγούρες τρόμου
δράκοι
κοφτερές λεπίδες
απελπισία

στις ρίζες μιας κατακόκκινης
μπουκαμβίλιας
γεννιούνται χαμόγελα
ελπίδες
οράματα

αλλοφρονεί η σκέψη

ένα γλαροπούλι
μια νυχιά έκανε στην θάλασσα,
εκείνη..
στην στιγμή επούλωσε την πληγή

οι ανέραστες νύχτες
στα απομεινάρια μιάς άζηστης ζωής
γράφουν ποιήματα
δυσαναπλήρωτου κενού

στις φτερούγες μιάς αγριόπαπιας
ταξιδεύει ο χρόνος
κρατά όλα τα στερητικά α
στα χείλη του

μέσα από την ομίχλη
του απροσδιόριστου τώρα
τραβώ το ζωντανό σμαράγδι
της σημαντικότητας της ζωής

άι στο διάολο όλα..

μυρωδιά από αγιόκλημα
είναι η ζωή..

ΚΟΙΤΑΞΕΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ

Κοίταξες μέσα μου
είδες την ψυχή μου
την στιγμή εκείνη
παραδόθηκα
σε αγάπησα
τι κι αν δεν σε είδα ποτέ
στο φως να λούζεσαι του ήλιου
τι κι αν δεν σε είδα ποτέ
ξαπλωμένη σε απάρθενο κρεβάτι
τι κι αν στις νύχτες μου
ηχεί μοναχά
της αγάπης σου
το ψιθύρισμα,

κοίταξες μέσα μου
είδες την ψυχή μου
οδυνηρή σωτηρία
αδοκίμαστη η απόλαυση
στα πόδια σου ανάμεσα,
το κρίμα της αγάπης
στο κατώφλι των ματιών μου
ξομολογούμε στον έρωτα
σ'αγαπώ
μου λείπεις
σε θέλω,

κοίταξες μέσα μου
είδες γυμνή την ψυχή μου
αφύλαχτη
ξεντυμένη σε είδε και εκείνη
σάρκα και ψυχή

από το χέρι πιάστηκαν οι δυό τους
και τρέξανε προς του ακατόρθωτου
την θάλασσα..

Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Σ'ευχαριστώ..

ήρθες στην σκοτεινή μου κάμαρη
δεν μίλαγες
με κοίταγες μοναχά
με μάτια βουρκωμένα
σώπαινες
πόναγες το ίδιο

λυπημένος άγγελος,

δεν ξέρω
αν σε άγγιξα
δεν ξέρω
αν χάιδεψα τα μαλλιά σου
ξέρω
πως η συντροφιά σου
λύτρωση ήταν για μένα,
σ'ευχαριστώ..

μια πεταλούδα
άθελά της πιάστηκε
στον ιστό του ονείρου
την ελευθέρωσα
με την πρώτη ηλιαχτίδα
μαζί θα πετάξουμε στο όνειρο,
ανάσα η παρουσία σου
σ'ευχαριστώ..

ΤΟ ΕΚΡΕΜΜΕΣ

Πολυφύλαχτες αφές
στο σώμα μου τα φιλιά σου
μελοθύμαρο η γεύση τους
όπου να αγγίξω
στιγμές ευτυχίας

ένα δάκρυ
δεμένο με κλωστή νοσταλγίας
αιωρείται ανάμεσα
στο βίωμα και την απουσία

το εκρεμμές της ζωής..