Ο ΠΟΝΟΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

Ένα χέρι ανάλαφρο
στον ώμο ακούμπησε
της μοναξιάς μου,
γύρισα..
το σκοτάδι μου πηχτό
είδα όμως την μορφή της
είδα πως με χαμογέλασε
άφησε μια ελπίδα
στην χούφτα μου
στ'ακροχείλι μου ένα φιλί
εσύ..
νεράιδα αιθέρια
όνειρο,
έφυγες στ'ακροδάχτυλα πατώντας
πόσο πόνο
φέρνει τούτη η σιωπή..

ΤΟ ΑΣΚΗΤΑΡΙΟ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

Στο ασκηταριό της μοναξιάς
μαυροπούλια της ψυχής
φωλιάζουνε στις κόχες
ξερός ο τόπος,
ξεριζωμένα σ'αγαπώ
αγκαλιάζονται με την σιωπή
σιωπά και η ζωή
τυράννια,

άθεος της απουσίας
ονειρευόμουν έρωτα
τ'αραχνούφαντο τίποτα
στο κορμί σου
την προσμονή σου
πίσω από την κλειστή την πόρτα
μου τα έταξες
θυμάσαι;

στο ασκηταριό της μοναξιάς
μαζεύω την ψυχή μου
κάτω στο πότάμι
θα την ξεπλύνω από την γύρι
των αναμνήσεων
νυχτώθηκε η αναμονή
στο μισόφως του φεγγαριού
γράφω  μια λέξη
την αφήνω στον άνεμο

"αγαπημένη"