ΛΕΙΨΗ ΖΩΗ

Ο χρόνος απλώνει
ένα πέπλο σκόνης
στα γραφούμενα πάνω της μνήμης
κάθε τόσο μια ανάσα
μια πνοή απο τα χείλη μου
ξεσκεπάζει στιγμές ζωής,
με τον ιδρώτα
να στάζει από το μέτωπο΄
απεγνωσμένα αναζητώ εσένα,
άδειες οι στιγμές από την απουσία σου
ο αζώητος έρωτας
παρέδωσε τα κλειδιά
σε αγκομαχούσες πεθυμιές
ο χρόνος
μετανάστης της νεότητας
στον ίσκιο κάθισε του γεροπλάτανου
να διηγείται ιστορίες
από τα θέλω που δεν έζησε
ΛΕΙΨΗ ΖΩΗ..

ΔΕΝ ΜΑΘΑΙΝΕΤΑΙ Η ΑΓΑΠΗ

Δεν είμαι μουσικός
ένας ανίδεος είμαι της αγάπης
ένας ταπεινός προσκυνητής,
ανομολόγητες γράφω λέξεις
μιας βουρκωμένης πεθυμιάς
αξόρκιστης αμαρτίας
σε ιερά ζωής
ψηλαφώ το άλφα..
δεν μαθαίνεται η αγάπη
την αγάπη την ζεις
φωτίζεται την νύχτα η κάμαρη
από την λάμψη των ματιών της
το δάκτυλο του πεπρωμένου
δείχνει την καρδιά της
εκεί προσκυνάς
το άρωμα του όνειρου που σε τυλίγει
δείχνει εκείνη
δεν μαθαίνεται η αγάπη
την αγάπη την ζεις,
σκαλίζω τις στάχτες..
στ'απομεινάρια της μέρας
κρύβει τους θησαυρούς της
σε χρόνους ύστερους
η απουσία της φαρμάκι
η λήθη τραγωδία
η θύμηση στραγγίζει το βυζί
από περασμένες ηδονές,

εσύ το βιολί
εγώ το δοξάρι
κλείσε τα μάτια
η ανάσα σου κάλεσμα
εδώ δεν υπάρχουνε σολίστες
δεν μαθαίνεται η αγάπη
την αγάπη την ζεις
τους ανθισμένους κήπους της
ροζιασμένα τους φτιάξαν χέρια

δεν μαθαίνεται η αγάπη.....