ΣΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ ΤΟ ΔΑΚΡΥ

Ακούραστος εργάτης
σκάβει μέσα μου η μοναξιά
ξεθάβει αναμνήσεις
τότε..
όλα τότε,
τότε που γερμένος πίσω σου
είχαμε αγνάντι το ηλιοβασίλεμά μας
τότε που σου καθάριζα το ρόδι
και γέμιζα τον τοίχο
με κόκκινες πιτσιλιές φιλιών,
-τι υπομονή έχεις
μου έλεγες
-για σένα
σου απαντούσα
μόνο για σένα,
τότε που εκεί στο χιόνι
ζέστενες στην χούφτα σου
την παγωμένη που βρήκαμε ψυχούλα,
τότε που έπαιζες
με το φως των κεριών
φτιάχνοντας ίσκιους πόθων,
τότε που έπινα από τα χείλη σου
μια σταλαγματιά κρασιού
και μέθαγα με σένα,
τότε που τύλιγες προσεχτικά
σε εφημερίδες τα όνειρά μου
να μην σπάσουν,
σε πείραζα
γέλαγα
σου έλεγα
-πέφτω όλος στον γκρεμό
δεν το βλέπεις;
τότε..
όλα τότε,
τώρα ένας αγέρας σέρνεται
πάνω από την θάλασσα της θλίψης,
απροφύλαχτος ξέστηθος
στέκομαι μπρός του,
ή θα νικήσω ή θα νικηθώ..

μια ασπρόμαυρη κοιτώ φωτογραφία
κρεμασμένη από του φεγγαριού το δάκρυ..

ΑΛΥΤΡΩΤΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Κροτάλισε τα φτερά του
ο έρωτας
στης οδύνης πέταξε
το μαγαζί,
εκεί σε τιμή ευκαιρίας
πουλούν τα αγαθά τους,
τζάμπα η θλίψη
ο πόνος δυό δεκάρες
άλλες δυό η μοναξιά
τρείς η απουσία..

έξω στην πόρτα
μια πινακίδα γράφει
"αλύτρωτος έρωτας"

ΠΟΥ ΠΑΣ..ΜΕΙΝΕ..

Επικύρωσες το εισητήριο..

είπες εδώ δεν έχει αύριο
έσυρες την βαριά κουρτίνα
αντάμα με το χάσιμο
της τελευταίας ελπίδας,

αυλαία..

μοναχικός επιβάτης
σε έρημο σταθμό
βρέχει..
όλη η βροχή μια σταλαγματιά
όλη της ένα δάκρυ,
του αποχωρισμού..


σκουριασμένα βαγόνια
σε χορταριασμένες ράγες
ρημαγμένα,

που πάς..
με ζωή ρημαγμένη
φορτωμένος στην πλάτη,
που πάς..
οι κλειστές αγκαλιές
δεν αφήνουν χαραμάδες
να τρυπώσεις
κρύο,
που πάς..
ο παράδεισος που ονειρεύεσαι
στην πόρτα του έχει ταμπέλα
"πλήρης"
δεξιά του..
πως γίνεται πάντα δεξιά του
ένα τόξο δείχνει τον δρόμο..
"κόλαση",

μείνε..
εδώ είναι ο ήλιος σου
εδώ ο σπόρος σου
εδώ το δενδρί
που στον ίσκιο του θα ξαποστάσεις,
μείνε..
πάρ΄τους τα μαχαίρια
από τα χέρια,
ούτε μια ανάσα σου
να τους χαρίσεις,
μείνε..
η ματωμένη ανατολή
του αγώνα
γλυκαίνει με την νίκη
το ηλιοβασίλεμα
μελώνει,
μείνε..

ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ ΟΝΕΙΡΩΝ

Ιχνηλάτης ονείρων..
μέσα σε κάμαρες εραστών
σε στρωμένα τραπέζια ιδεών
στα γκρεμισμένα κρησφύγητα ληστών,

ιχνηλάτης ονείρων..
σε εκκλησίες ταπεινές
χωρίς εσταυρωμένους
χωρίς βασανισμένους
στις σπασμένες αλυσίδες των λαών,

ιχνηλάτης ονείρων..
μέσα στις λέξεις
σύντροφε και φίλε
στις άδειες αίθουσες δικαστών
στα κενά κελιά των φυλακών
στην αχρωμία των ανθρώπων,

ιχνηλάτης ονείρων..
στο τσούρμο χαρούμενων παιδιών
σε νοσοκομείων κρεβάτια αδειανά
στις σβησμένες λέξεις
ψευτιά και υποκρισία
ασιτία,

ιχνηλάτης ονείρων..
στις αμαρτίες του έρωτα
στα  αντιλαλήματα του πόθου
στων ηδονών την κορύφωση
στης αγάπης το αγκάλιασμα,

ιχνηλάτης ονείρων..
που πήγαν τόσα όνειρα;

ΚΛΕΙΣΤΟΝ

Ψεύτικοι οργασμοί..
ακριβές εττικέτες
σε φθηνά εμπορεύματα
απαλλοτριωμένες ιδέες,
με το τίποτα μπολιασμένοι
σχολεία αμάθειας
σπηλιές παραπλάνησης
λαβύρινθος ο νούς
σκοντάφτει στην τελεία

εικονικές πραγματικότητες
ένα ελάφι τρέχει λεύτερο
ψέμματα
ένα φιλί ζευγαρώνει
ψέμματα
μια καμπάνα πενθεί
ποιός νοιάζεται!!!
ψέμματα,
ένας ίσκιος
καρφώνει στην πόρτα μας
ματωμένη πινακίδα
"κλειστόν μέχρι νεωτέρας"
ή
¨λόγω καταδαφίσεως"

μέχρι να βρούμε
την αλήθεια μας..