ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΑΦΗΜΕΝΑ

Στην κορυφογραμμή της απέναντι σε βλέπω ζωής μου να περπατάς,
μήτε ν'ανέβω μπορώ,μήτε όλη να την διασχίσω,
έτσι γίνεσαι μοναχά ελπίδα,
προσπαθώ,
ίσως κάποτε σε φτάσω,αν τα γηρατειά δεν με προφτάσουν,
κουράστηκα,και όμως ακόμη ελπίζω..ν.κ.

-----------
Φτιάξε μου ένα όνειρο
να μπώ να κατοικήσω,
ΕΣΥ μπορείς.

Φτιάξε μου έναν παράδεισο
να γευτώ την αμαρτία,
ΕΣΥ μπορείς..ν.κ.

---------------
Σε φιλώ στον λαιμό και είσαι σαν το σταχυ που γέρνει στην αύρα του καλοκαιριού,
ανατριχιάζεις,παιχνιδίζεις,γέρνεις,γέρνεις προς την πλευρα του έρωτα,
στα σκιρτήματα της ηδονής ανατριχιάζεις,
με την αγάπη παιχνιδίζεις,
πόσο σ'αγαπώ πόσο μ'αγαπάς..ν.κ.

------------------
Δεν βλέπω απέναντι,ομίχλη να'ναι καταχνιά,αντάρα.
Δεν βλέπω απέναντι,μου πήρανε το φώς,μ'αφήκαν το σκοτάδι.
Μήτε να χαρώ μπορώ μα μήτε και να κλάψω,
μου πήραν και τα όνειρα.
Δεν βλέπω απέναντι,νάναι γκεμός μπρός,ή η κοιλάδα των καημών,
ή τάχα της ευτυχίας ο παράσεισος;
Έλα αγαπημένη μου και στάσου μπρός μου,να σε αφουγκραστώ,
να ξοδέψω το χάδι μου πάνω σου,στα μαλιά,στα βλέφαρα, τα χείλη σου,
στα δυό σου βουναλάκια,στο εργαστήρι της ζωής σου.
Δεν βλέπω απέναντι,έλα ζωή μου και στάσου αντίκρα μου να σ'αγκαλιάσω,
να δω τα μάτια σου να δω το φως μου..ν.κ.

-------------------
Βρέχει.Βρέχει ασταμάτητα.
Μήνες τώρα βρέχει.Πότε βοτιάς,πότε χιονιάς.
Ολες οι μέρες ανήλιες,μουντές,κατσούφικες,θανατερές.
Ως και η μελαγχολία πιότερο μελαγχόλησε.
Οι κρυφοί πόθοι ολότελα μαράζωσαν.
Μοναχά οι καημοί του νού βγήκανε σεργιάνι σε ανέλπιδα αύριο.
Βρέχει.Βρέχει ασταμάτητα.
Τσάκισε η θέληση,μούλιασε στον πυθμένα της αβάσταχτης λύπης.
Που είναι η ψυχοσώστρα χαρά κρυμένη;
Που είναι ο φωτοδότης ήλιος της αγάπης;
Που είναιο ποθομάχος της ηδονής, ο απογειωτής έρωτας;
Που ειναι η ΖΩΗ;
Βρέχει.Γκρίζα,μουντά,και κρύα όλα τριγύρω.
Λείπει και το χέρι ΕΚΕΙΝΗΣ απο την φούχτα μας..ν.κ.

------------------
Κοιτώ τον πόθο κατάματα και βλέπω το κορμί σου να περιφέρεται λάγνο σε κατάμεστους αμπελώνες,λικνίζοντας παθιάρικα τα ημισφαίρια του έρωτα,κορφολογώντας τις ρώγες της ηδονής.
Κοιτώ τον πόθο κατάματα,και βλέπω την πυγή της ζωής να αναβλύζει ανάμεσα απο τα δυό σκέλια,φλόγα και δροσιά ταυτόχρωνα,φως και σκοτάδι,παρουσία και έλειψη,βαριαστέναγμα και ανακούφιση,της στιγμής αναλογα.
Κοιτώ τον πόθο κατάματα,και βλέπω τα μάτια σου μισόκλειστα,χαμένα σε χιλιάδες μικρούς θανάτους,και άλλες τόσες γεννήσεις της μάνας του οργασμού,τα χείλη σου πότε σφιγμένα και πότε λεύτερα ανάλογα με τα σκιρτήματα του έρωτα στο κορμί σου,μικρά ν'αφήνουν βογκητά τέλους και αρχής,τινάγματος και ηρεμίας,προσδοκίας του μεγαλύτερου,του ομορφότερου, του τέλειου.
Κοιτω τον πόθο κατάματα και βλέπω ΕΣΕΝΑ συμπαν ολόκληρο και πλάση φτιαγμένη και σμιλεμένηαπο το χέρι της πρωτομαστόρισας αγάπης..ν.κ.

----------------
Ηπια και μέθυσα απο μοναξιά.
Ηπια και μέθυσα αντάμα με την μοναξιά.
Τι άσχημο μεθυσι θεέ μου,
μήτε πόνος να νερώσουν τα δάκρυα το κρασί,καινα το ελαφρύνουν,
μήτε χαρα να τα τσούζεις αντάμα με την ευτυχία,και τίποτα να μη καταλαβαίνεις,
παρά μόνο μια αβάσταχτη μοναξιά,
παρέα με ματωμένες θυμισες..ν.κ.

------------------
Ξεπρόβαλες μέσα απο την ομίχλη του χθές,
απο την καταχνιά της λύπης,
απο το ανέλπιδο αύριο.
Ξεπρόβαλες μέσα απο τυράνιας θύμισες,
πίσω απο δάκρυα μοναξιάς,
μέσα πο σφιγμένα χείλη εγκατάλειψης.
Ξεπρόβαλες και ήσουν ΕΣΥ το χάραμα της ζωής μου,
της χαράς μου η ανατολή,
το χαμόγελο της νιότης μου,
το ζωντάνεμα των ονείρων μου,
ΗΣΟΥΝ ΕΣΥ Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ..ν.κ.

-------------------------
Στου πόθου τα ερημονήσια
η ψυχή μου τυρανιέται,
στης αγάπης τα ξωκλήσια ,
με την μοναξιά μετριέται.

Στα σκοτάδια της μοναξιάς
ο καημός παραφυλάει,
στους δρόμους της ανημποριάς
η ζωή ανάποδα κυλάει

Με την απονιά σου θύμωσα,
θα φύγω μακριά σου,
κοντά σου εγώ ερήμωσα
πολύ πονάει η μαχαιριά σου.

---------------------------
Ταξιδευτής θέλω να γίνω του κορμιού σου,
μα μένω αταξίδευτος,
τι κι αν έκανα τις διατριβές μου,
σε ρούγες κοριτσιών
και σε μποτρντέλα..ν.κ.

------------------------------
Αύριο το ξέρω πως θα είναι αργά,
σήμερα δεν προλαβαίνω,
το χθές το έχασα,
αραγε ήλθα σε τουτη την ζωή;

----------------------------------
Σήμερα ήμουν θυμωμένος μαζύ σου,
είπα όλα τα ψεγάδια σου να βρώ,
έψαξα-έψαξα,δεν βρήκα κανένα,
ΠΟΣΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ..ν.κ.

----------------------------
Τα σκιρτήματα και τα τινάγματα
της ηδονής σου,
αντάμα ο θάνατος με την ζωή
και εγω τα βιώνω και τα δύο,
τι ΜΕΓΑΛΕΙΟ..ν.κ.

---------------------------