ΕΙΠΕΣ ΘΑ ΡΘΕΙΣ

Είπες θα ρθείς,και εγώ χάραξα καινούργιους δρόμους στους ουρανούς της προσμονής,
σκόρπισα λούλουδα για να πατάς,και λαμπιόνια τους έκανα τα αστέρια.
Είπες θα ρθείς,και ίανα όλες της πληγές της καρδιάς,ήθελα ολάκερη-κατάγερη να είναι δικιά σου,να στίβει τις ρόγες της ζωής και να σε μεθάει με το κρασί της.
Είπες θα ρθείς,και έκλεισα την ψυχή μου στο φιλί,με το πρώτο σμίξιμο να στην χαρίσω,
μακριά σου δεν την χρειάζομαι,κοντά σου από σένα θα ανασαίνω.
Είπες θα ρθείς,και έτρεξα να προλάβω όλες τις ανατολές για να τις δώσω την μορφή σου,και σε όλα τα δειλινά τα δικά σου βλέφαρα να βάλω που θα κλείνουν αργά-αργά την μέρα,ανοίγοντας μέσα τους παραδεισένιες νύχτες του έρωτα.
Είπες θα ρθείς,και εγώ έκλεψα τα στραφτάλια της θάλασσας,να τα βάλω στολίδια στα μαλιά και στο γυμνό κορμί σου,έτσι όπως ο πόθος θα ζωγραφίζει πάνω τους στα φεγγαρολουσίματα του έρωτα.
Είπες θα ρθείς,δεν ήρθες κι απόμεινε μοναχά η πινελιά της ομορφιάς σου στον έρημο κόσμο μου,ας είναι,έστω και έτσι του έδωσες ζωή,έστω για λίγο,έστω για πολύ,έστω για πάντα,της αληθινής αγάπης της πρέπουν προσμονές,της πρέπουνε θυσίες...