ΚΛΑΙΣ;

Γκρεμσμένη γέφυρα,
θέαμα αποτρόπαιο,
αδιέξοδο,απόγνωση,
μοναχά ο νούς περνά απέναντι,και η ψυχή.
Γκρεμισμένη γέφυρα,
δυό κομάτια αυτή,μύρια οι ζωές μας.
Στέκεις απέναντι,στέκω εδώ,
και το φαράγγι του χωρισμού χάος.
Σε κοιτώ,κλαίς ή μου φαινεται;
Κλαίω μήπως εγώ,και βλέπω τα δικά σου μάτια δακρυσμένα;
Όχι δεν είναι βροχή αφού ζούμε μέσα στηνκαταιγίδα.
Ξεχωρίζουν τα δάκρυα από την βροχή,
ποιό βαριά είναι,κουβαλούν πάνω τους τον πόνο,
και μιά περίεργη έχουν γεύση,
αυτή της θλίψης που είναι κάτω από τα χαμηλωμένα βλέφαρα,
και σημαδεμένα είναι με τα ραγίσματα της καρδιάς.
Κλαίς,γκρεμισμένη γέφυρα,
αποκόπηκε η ζωή από το αύριο,
και το τώρα ένα διαρκές μαρτύριο.
Το βλέπω κλαίς,κλαίω και εγώ,
γι αυτό τέντωσε το χέρι σου,
το ίδιο κάνω και εγώ να στενέψουμε το βάραθρο,
ξεκινάμε προς την ίδια κατεύθηνση,
πάμε,κάπου τελειώνει αυτό,
εκεί στο κάπου θα ανταμώσουμε,
το αδύνατο η αγάπη το κάνει δυνατό,
εκεί η αγκαλιά,εκεί το όνειρο,εκεί η ζωή.
-Κλαίς;
-Ναι είναι δάκρυα χαράς αγάπη μου.