Έδεσες πίσω απο το άρμα σου τον πληγωμένο έρωτα,και τον έσυρες στου χωρισμού τους δρόμους,με σαιτιές τον πλήγωσες του πρέπει,και με σπαθιές του τέλους.
Ξέπνοο σχεδόν τον άφησες στου αχέροντα την άκρη,μα κείνος κεί στην άκρη της αβύσσου άπλωσε το χέρι του και πιάστηκε από ένα τόσο δά ανθισμένο λουλουδάκι,και κείνο που άμοιρο το νόμιζες,είχε την δύναμη να τον σώσει από τον γκρεμό.Τις ρίζες του έβαλε βαθειά το βάρος του να αντέξει,
ίσιωσε τον βλαστό του να πιαστεί,τα φυλλαράκια του άνοιξε πλατειά σα χάδι να τον σκεπάσει,την ευωδιά του έκανε ανάσα της ζωής του.
Μέγάλη προσφορά ζωής από ένα τοσοδούλι λουλουδάκι.
Κράτα τον ταπεινό,μπορεί να είναι βασιλιάς,το χέρι σου δώσε στον πεσμένο,μπορεί αύριο να θές εσύ το δικό του χέρι,εκεί πήγαινε που σε καρτερούν,μίλα με τους άλλαλους,στους αδικημένους δώσε δύναμη,ξεφτέλισε τους δήθεν δυνατούς,φοβισμένα γίνονται ανθρωπάκια που τρέχουν να κρυφτούν μόλις τους βγάλεις την ταμπέλα.
Ένα παραμύθι η ζωή με δράκους και νεράιδες.
Ξέλυσε αγαπημένη μου τα άλογα,θα βρώ τρόπο εγώ να γιάνω τις πληγές μου,με την ζωή έχω γινάτι,και συ απλά χαμογέλασε αν θέλεις και σένα να φιλήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου