ΤΗΣ ΛΗΣΜΟΝΙΑΣ ΤΑ ΒΑΘΗ

Από της λησμονιάς τα βάθη ξέσυρα την μορφή σου,ν'ανταμώσω θέλησα την πεθυμιά με τ'όνειρο,και φανερώθηκες ηλιοστάλακτη με μιάς,εγώ που νόμιζα πως πολύ βαθειά σε είχα κρυμένη και φορτωμένη με αμέτρητα γιατί.
Από της λησμονιάς τα βάθη ξέσυρα την μορφή σου,να μπλέξω θέλησα το άδειο τώρα με το χθές,και γέμισες με μιάς της καρδιάς τους άδειους δρόμους,εγώ που νόμιζα πως εκεί περπάταγε μονοχά η μοναξιά,και δεν χώραγε κανένας άλλος να περάσει.
Από της λησμονιάς τα βάθη ξέσυρα την μορφή σου,ν σμίξω θέλησα τις ομορφιές ανατολής και δύσης,και μένα που φαίνονταν αδύνατο τούτο να συμβεί,ερωτοφορεμένες όλες φανερώθηκαν μπροστά μου,σαν τότες που σε κράταγα αγκαλιά στην ζεστή αμουδιά της αγάπης πάνω,και θωρούσαμε μαζύ τις ομορφιές του κόσμου.
Από της λησμονιάς τα βάθη ξέσυρα την μορφή σου,να δώσω θέλησα πνοή στα ξεθυμασμένα χείλη,και η αγάπη η γοργόφτερη,της καρδιάς η ταξιδεύτρα,μύριες τις έδωσε πνοές,ανάσες να ανασαίνουν,και να επουλώνουν τις πληγές.
Από της λησμονιάς τα βάθη ξέσυρα την μορφή σου,ψέμματα-ψέμματα-ψέμματα,απο της ζωής μου τα περιβόλια ποτέ δεν έφυγες εσύ,από την πρώτη μας ματιά θυμάμαι σε άφησα να τριγυρνάς εκεί, πανέμορφη θεά να στολίζεις την ζωή μου,σ'ευχαριστώ..