ΟΔΥΝΗ

.δες..
είναι το φεγγάρι
που δύει,
αποχαιρετισμός
τα παραθύρια σκοτεινά
τα μπαλκόνια γιομάτα μελαγχολία
οι στέγες στάζουν απουσία
έρημος

στους φράχτες
σχισμένα κουρέλια ζωής
απέναντι
μια θάλασσα που κατάπιε
τα μάτια σου
οδύνη..