ΠΟΣΟ..

Το καφενείο ακόμη ανοιχτό..
αριστερά από την εκκλησία
το σοκάκι τυφλό,ίσα που φωτίζεται
σε ανταμώνω
πίσω μας πατημασιές
από αδιέξοδα ζωής
μέσα μας στιβαγμένοι στεναγμοί
εσύ και εγώ
μου δίνεις τα χείλη σου
σου δίνω την ψυχή μου
σφίγγεσαι γυμνή πάνω μου
μια στάλα κόκκινο κρασί
γλιστρά στο στήθος σου
μεθώ από ζωή με κείνη
χαϊδεύω της ψυχής σου τις πληγές
πλανταγμένη
αφήνω την πανσέληνο στα πόδια σου
πόσο σε θέλω
πόσο σ'αγαπώ..