Νυχτοβρόχι της ψυχής
να μην φαίνονται τα δάκρυα,
στην γωνιά της μοναξιάς
με ένα τρέμουλο στα χείλη,
μιλά,παραμιλά
στα άψυχα τριγύρω,
στα μαύρα ντυμένη,
δάκρυα κρυστάλια
από την πηγή της ερημιάς,..
πως πέρασε ο καιρός
σα νάτανε μιά μέρα,
σαν τα έντομα εκείνα τα μικρά
που έχουνε ζωή μια μέρα,
γενιούνται,ερωτεύονται,
ζευγαρώνουν και πεθαίνουν
όλα σε μιά μέρα,
μιά αναλαμπή μοναχά
εκεί στο σχιστό της φόρεμα
στο ύψος του μηρού,
ένα λευκάδι δρόμος
για τους δραπέτες της ζωής
την ηδονή και την ελπίδα,
των σπλάχνων της
το θανατερό της μοιρολόϊ
το έκανε τραγούδι,
σε νίκησα ζωή,σ αγαπάω ΖΩΗ..
!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή