ΑΝΘΡΩΠΑΚΙ

Ανθρωπάκι,
εκεί στην άκρη του γκρεμού
περιμένεις την κλωτσιά που θα σε γκρεμίσει,
δεν αντιδράς,
η αξιοπρέπειά σου γκρεμίστηκε πρίν από εσένα,
η τελευταία περηφάνεια σου θα ήταν
να βουτήξεις μόνος,
θα'βαζες μετά τα χέρια στις τιράντες,
ξέρεις αυτές που σου δώσανε
τάχατες να μην κατεβάζεις εύκολα τα παντελόνια,
και θα κοκορευόσουν πως ήτανε δική σου επιλογή η βούτα,
ανθρωπάκι,
λόγια-λόγια-λόγια
στον καθρέφτη σου μπροστά,
εγώ,ξέρεις ποιός είμαι εγώ,
κορδώνεσαι,σφίγγεις το μπράτσο,
στριφιγυρίζεις τον εαυτό σου,
στην ξώπορτα όμως σπάει η μέση,
περάστε κύριοι έτοιμοι είμαστε,
εξασκηθήκαμε στην υποταγή,
τι είναι άλωστε μερικά γαμήσια
μπροστά στην ησυχία μας,
ανθρωπάκι,
κοιτάς με μάτια κενά
τα φανάρια απέναντι,
σταμάτα-ξεκίνα,
έτσι σε μάθανε,
αγνοημένοι οργασμοί
έξω από την κλειτορίδα της ζωής,
χωρίς πάθος βιώνεις την συνουσία
της ανεπάρκειας με το τίποτα,
άγευστο ξεγέλασμα της ύπαρξής σου,
ανθρωπάκι,
φοράς το κολάρο της μιζέριας σου
και περιφέρεσαι στα σκοτάδια της ψυχής σου
ανήμπορος να βγείς στο φώς,
σου είπαν δεν έχει ήλιους η ζωή
και εσύ τους πίστεψες,
τόσο πολύ μάλιστα που σου είπαν
πως και το φεγγάρι που θωρείς είναι πλάνη
άρα πλάνη και τα όνειρά σου,
ανθρωπάκι,
σε μάθανε να τρέμεις στις άσφαιρες πιστολιές
να μην αντιστέκεσαι στις αληθινές
που γεμίζουν με θάνατο την ζωή σου,
μοίρα μου ήταν λές,
ανθρωπάκι,
ανθρωπάκι έχεις μια καρδιά μέσα σου,
μια κραυγή στα στήθεια σου
δυνατότερη από τα κανόνια τους,
μην ξεφτελίζεις την ζωή σου,
αντιστάσου,αφέντεψε πάνω της,
δυό παιδικά ματάκια πίσω σου
ψάχνουνε το φώς..