ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΝΤΕΧΩ

Δεν τους αντέχω τους ανέσπλαχνους
στο έμπα θέλω να βρεθώ της ζωής,
να γνωρίσω χαμάληδες και ταπεινούς,
πόρνες και αγίες
ακόλουθους και επαναστάτες,
γυμνόψυχους και αφημένους
ορφανεμένους και μοναχικούς,
δυστυχείς και ευτυχισμένους
ψυχόπονους και ερωτευμένους,
δίκαιους και αδικημένους
αλήτες και αμαρτωλούς,
αντρείους και δειλούς,
αντάρτες και συμβιβασμένους,
τους ανέσπλαχνους δεν μπορώ
δεν τους αντέχω,
τυλίξανε στον λαιμό μου
τα όνειρά μου και με πνίγουν,
ξημερώνω την ζωή μου
στο δωμάτιο της ανημποριάς,
μοιρολογίστρες
η εγκατάλειψη η παραίτηση η δυστυχία,
κλέψανε τις μέρες μου
κροταλίζοντας τις αρβύλες τους
στης καρδιάς μου τα σκαλιά,
φόβος-τρόμος,
χωρίς μάσκες ληστές
η ασπλαχνιά δεν κρύβεται,
με μαρμάρινες πλάκες
στρώσαν το διάβα μου,
κάθε μιά τους και μιά επιγραφή,
ανεργία,φτώχεια,ακρίβεια, ψευτιά,κλεψιά,
απελπισία,πολέμοι σκοτωμοί,
αδικία,μέλλον ανάπηρο,
ταφόπλακες όλες στο αδύνατο κορμί μου,
σήκωσα τα μάτια
μπροστά μου ο βασιλικός
λίγα μέτρα μακρύτερα η θάλασσα,
γιουρούσι ίσαμε το μουνί της μάνας σας,
αϊ σιχτίρ σας ΘΑ ΖΗΣΩ.