ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ

Αναφιλητά αιδοίων ξεχασμένων οργασμών.
Ξοφλημένοι εραστές,ερείπια μιάς εποχής
που διαρκώς κινηγάει το σήμερα
ξεχνώντας να ζήσει.
Ακόλουθοι μιάς σάπιας ζωής,
ενορχηστρώνουν το ευτελές της καθημερινότητάς τους.
Βαστάζοι της υποκρισίας και της ανεπάρκειας
καμώνονται τους γαμιάδες εραστές.
Ψευτοπαλίκαρα της ντροπής
κιοτεύουν μπροστά στο δύσκολο και την ευθύνη.
Στερημένοι ονείρων,
ανακυκλώνουντον εαυτό τους στον κάδο των αχρήστων,
άχρηστοι.
Ζηλωτές του υλικού,
αφήνουν αρούφηκτο της ζωής το στήθος.
Αναφιλητά αιδοίων ξεχασμένων οργασμών
μιάς ζωής που θέλει να ζήσει.
Ανοργασμική κοινωνία
πλασάρεται με το λούστρο μιάς σάπιας σάρκας.
Έφυγε το εφικτό και το ωραίο από τα χέρια.
Το χνώτο στο στήθος της αγαπημένης.
Το χάδι στο προσωπάκι των παιδιών.
Το φιλί σε διψασμένα χείλη.
Το μύρισμα του λουλουδιού.
Στον αδύναμο η παρηγοριά.
Η χαρά του έρωτα.
Η λεηλασία των πόθων.
Τα ξανάματα του πάθους.
Η αμαρτία στους αγιασμένους.
Η παλικαριά στο γαμήσι.
Γυρέματα όλα της ζωής.
Αναφιλητά αιδοίων,ξεχασμένων οργασμών.
Ξοφλημένοι εραστές
μιάς ζωής που της αθέτησαν τα τάματα..
Εμείς.