Μέσα στα μπουντρούμια του νού φιλάκισα κάτι ξεχασμένα όνειρα,
λίγοι πυρσοί τα φώτιζαν ακόμη να δηλώνουν μια ζωή ρημαγμένη
από τα πρέπει από τα μη,από την υποκρισία από την ψευτιά το έγκλημα.
Πουλήσανε την ζωή μου σε ένα φτηνοπάζαρο χωρίς να με ρωτήσουν,
χωρίς να σκεφτούν το μερτικό μου,και εγώ που αφέθηκα
σαν ένα φυλλαράκι που παραδέρνει στους διαδρόμους,
από του γιατί τον παγωμένο αέρα.
Εξω ακούγεται το αλάχτισμα των αγριμιών του τέλους,
και δεν υπάρχει εκεί ψηλά ένα αστέρι να καρφώσω την ελπίδα.
Ένα σπίρτο αναζητώ,ένα μπουρλότο,ένα ολοκαύτωμα,δεν μπορεί,
από κάτω θα γλυτώσει μια ριζούλα για να βγάλει καινούργιο ανθάκι,
δεν μπορεί,κάποιοι θα γλυτώσουν να καρφώσουν τις ελπίδες στα αστέρια
στον καινούργιο ουρανό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου