H ΔΙΝΗ

Μια δίνη αδειάζει το είναι μου,
λείπεις,
η αγωνία του αύριο
καρφιτσωμένη στο πέτο,
εκεί μπροστά
να την βλέπω πάντα,
άθελά μου ρήμαξα,
τόσο καλά,τόσο μελετημένα,
σιγά-σιγά μου πήραν τα κουράγια
μου πήραν την αντίσταση,
βαριανασαίνει η ζωή,
μαραίνεται,σβήνει,
λείπεις,
μια δίνη αδειάζει το είναι μου,
με ρουφάει στα βαθειά σκοτάδια της ανημπόριας,
σαλεύει ο νούς
τα πλήκτρα του κτυπούν τρελλά,
θέλω να φωνάξω
θέλω να με ακούσεις,
θέλω να μου δώσεις το χέρι,
ακούς θέλω να μου δώσεις το χέρι,
θέλω να κτυπήσω το χέρι στο μαχαίρι
να ματώσω να νοιώσω ζωντανός,
μη λείπεις,τώρα σε χρειάζομαι
ίσως να με χρειάζεσαι και συ,
πλάι σου το μπράτσο μου είναι δυνατό
στηρίξου πάνω μου,
θα ξεκαρφιτσώσουμε την αγωνία από το πέτο,
ξέρεις μαζύ είναι εύκολο
να καρφιτσώσουμε εκεί ένα κόκκινο τριαντάφυλλο,
σαν της ζωής τον έρωτα..