Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ

Κύλισαν τα βότασαλα
τις βρωμιές να πλύνουνε του κόσμου,
μερέψαν τα θεριά
γιατί αγριέψαν οι ανθρώποι,
πιάστηκαν οι ώρες τις σιωπής
στα δύχτια της απελπισίας,
ναυάγια οι χαρές
από ψυχές ξεριζωμένες,
το χέρι κρατώ σφιχτά στο σώμα,
δεν έχω χάδι,δεν έχω αγκαλιά,
μελαγχολικά φεγγάρια
στρέφουν το πρόσωπο
από ρημαγμένες ζωές,
απόγνωση,
με τεντωμένο το δάχτυλο
δείχνω τον χαφιέ,
βλέπω τον εαυτό μου στον καθρέφτη,
δεν μιλώ,δεν αντιδρώ,
δείχνω τον ψεύτη,τον κλέφτη,τον φονιά,
το ίδιο,
δεν μιλώ,δεν αντιδρώ,
συννένοχος,
απόψε ξέφυγε ένα δάκρυ,
δείγμα πως είμαι ακόμη ζωντανός,
θρυμάτισα με την γροθιά μου τον καθρέφτη,
ως εδώ...