ΕΡΗΜΗΤΗΣ ΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ

Ερημήτης των χρόνων,
κτίζω σπηλιές με τις λιγοστές χαρούμενες στιγμές
σε όρη των βασάνων,
ίσκιους ψάχνω προσμονής κάτω τους να ξαποστάσω,
επικύνδινα λιγόστεψαν και αυτοί,
πυρωμένη άμμος αντανακλά την ζέστη
των ανεξήγητων γιατί.
Ερημήτης των χρόνων
ψάχνω την πέτρα που πάνω της θα σκοντάψω
για να αλλάξω την πορεία μου προς το μηδέν,
ή πανω της να καθίσω και να ξαναονειρευτώ,
τόσο μεγάλη αξία μιά πέτρα?
Ερημήτης των χρόνων
στην χούφτα μου κρατώ σφιχτά τον σπόρο
όλων όσων δεν έζησα,όλων όσων άφησα να διαβούν,
ψάχνοντας στα ξεραμένα ξεγελάσματα της ζωής
μιά σταγόνα αληθινή να τον φυτέψω,
άλλα μπόραγα να ζήσω,άλλα ήθελα,άλλα έζησα.
Ερημήτης των χρόνων
άρχοντας των ερειπίων των συμβιβασμών,των πρέπει,της υπακοής,
γυροφέρνω ανάμεσά τους προδομένος από κάλπικες υποσχέσεις
και κίβδηλα όνειρα.
Ερημήτης των χρόνων,
αν θέλεις έλα,έλα και δώσε με πνοή,
σήκωσέ με στα φτερά σου να πετάξω μαζύ σου,
μπορώ ακόμη να κινδυνέψω,
πάρε με στα ταξίδια σου,θα ξαναφτιάξω το σκαρί μου,
χάρισέ με ένα φιλί σου τάμα να το κάνω στο έρωτα,
πάρε με το απαλοχάδι σου το σύννεφο απο τα μάτια μου
και αγόρασέ με καινούργια σαντάλια της ζωής,
ΕΣΥ ΜΠΟΡΕΙΣ.