ΕΣΥ ΠΟΥΘΕΝΑ

Αγρύπνια.

μονόλογοι

στο μονόπρακτο

της αποθυμιάς,

εσύ πουθενά

ούτε θεατές,

κρυώνω

μαζεύω τα χέρια

στο στήθος

κουλουριάζομαι,

κατρακυλώ

από τοίχο σε τοίχο

στο παγωμένο κελί

της μοναξιάς,

κλαίω

σκουπίζω με την αντίστροφη

τα δάκρυα

ψυθιρίζω

παραμιλώ,

λέω το όνομά σου

διαρκώς λέω το όνομά σου

σε χίλιους τόνους

με χίλιους τρόπους

εσύ πουθενά,

ακούς,ακούς..

αλάνι ο νούς

αλητεύει στο κορμί σου

κλέβει

τα απαγορευμένα σου,

παραλογίζουμε,

δες

μια κατακόκκινη μαργαρίτα

φύτρωσε

στο τοίχο του κελιού,

την ξερίζωσα

σκόρπισα τα φύλλα της

γύρω,

μ αγαπάς- δεν μ αγαπάς

δεν μ αγαπάς,

μια κατακόκκινη ηλιαχτίδα

μου τρύπησε το στήθος

αίμα,

βραδιάζοντας-ΞΗΜΕΡΩΣΕ,

εσύ πουθενά..