Ο ΧΡΟΝΟΣ

Μαγεία
τα μαλλιά σου στο πρόσωπο,

κείνα τα μάτια
που τα κοιτώ κατάματα
τις νύχτες της αγρύπνιας
τα λυχναράκια είναι της ζωής μου

το βράδυ γυμνή
με ένα διάφανο σεντόνι σκεπασμένη
κοιμάσαι στην αγκαλιά της απουσίας

μόνο εγώ θαρρώ πως σε έχω..

παρεξήγησε ο χρόνος
νόμισε πως έχει βήματα μπροστά του
λάθος

αδιέξοδο
αδύνατη η ομολογία της αγάπης

στις μωβ κάμαρες της θλίψης
σου μιλώ τώρα
με ένα διάλογο σιωπής
σε κρατώ
σε ένα κουτάκι νοσταλγίας
θησαυρός μου αμύθητος

παρηγοριά πως θα σε βρώ
πριν με προλάβει ο χρόνος..