Φράχτες οδύνης
θολά τα δάκρυα
κρέμασα την ζωή μου
στο φιλί σου
αλύτρωτες ώρες
τυραγνισμένες
πάνω στην κόψη της απουσίας
ήταν και κείνη η ξεχασμένη φουρκέτα
στον καθρέφτη του μπάνιου
είπες να περιμένω
μέχρι την Άνοιξη
καλά είπα
έτσι κι αλιώς
ζω τους χειμώνες μου..
θολά τα δάκρυα
κρέμασα την ζωή μου
στο φιλί σου
αλύτρωτες ώρες
τυραγνισμένες
πάνω στην κόψη της απουσίας
ήταν και κείνη η ξεχασμένη φουρκέτα
στον καθρέφτη του μπάνιου
είπες να περιμένω
μέχρι την Άνοιξη
καλά είπα
έτσι κι αλιώς
ζω τους χειμώνες μου..
έτσι κι αλλιώς, η Άνοιξη θα 'ρθει - είναι το μόνο σίγουρο!...
ΑπάντησηΔιαγραφήπως γίνεται σοφία μου να την περιμένουμε πάντα....
ΑπάντησηΔιαγραφήτην έχουμε ανάγκη, Νίκο μου, μας υπαγορεύεται έσωθεν... γι' αυτό, ό,τι κι αν κάνουμε, ό,τι κι αν πούμε για να την εμποδίσουμε, εκείνη θα έρθει κι εμείς θα την περιμένουμε...
ΑπάντησηΔιαγραφή