Σου μιλώ
για τα δένδρα,τον καιρό
την πολιτική
πως πολλαπλασιάζονται
οι αχινοί
για τους πόνους των ανθρώπων
για τα λαγούμια
που μέσα τους κρύβονται
οι λεπροί,
για τ'άδικο
για την ανεμώνα
που φυτρώνει στον γκρεμό
για το χορταράκι
που καρτερά την άνοιξη
κάτω από το χιόνι
για τους πεινασμένους
που πεθαίνουνε
από αλλονών αιτία
για τους νέους
που σκοτώνονται
σε ιλουστρασιόν ζωή,
σου μιλώ
για πίστη
για απιστία
για πανσέληνους
για πόθους
δεν σου είπα όμως
το ποιό όμορφο
το ποιό εύκολο απ'όλα
πόσο πολύ σε αγαπάω..
τώρα με καρτερά η κόλαση
κατα πως πρέπει στους ασυγχώρητους..
για τα δένδρα,τον καιρό
την πολιτική
πως πολλαπλασιάζονται
οι αχινοί
για τους πόνους των ανθρώπων
για τα λαγούμια
που μέσα τους κρύβονται
οι λεπροί,
για τ'άδικο
για την ανεμώνα
που φυτρώνει στον γκρεμό
για το χορταράκι
που καρτερά την άνοιξη
κάτω από το χιόνι
για τους πεινασμένους
που πεθαίνουνε
από αλλονών αιτία
για τους νέους
που σκοτώνονται
σε ιλουστρασιόν ζωή,
σου μιλώ
για πίστη
για απιστία
για πανσέληνους
για πόθους
δεν σου είπα όμως
το ποιό όμορφο
το ποιό εύκολο απ'όλα
πόσο πολύ σε αγαπάω..
τώρα με καρτερά η κόλαση
κατα πως πρέπει στους ασυγχώρητους..
ποτέ δεν είναι αργά για να πούμε το «σ' αγαπώ»...
ΑπάντησηΔιαγραφή(το ποίημα ωστόσο εξαιρετικό, Νίκο! ως συνήθως, άλλωστε...)