ΟΙ ΣΤΑΥΡΟΙ

Δεν έχω πια σταυρούς
να στολίσω τα θαμένα όνειρα,
απόβραδο,
μόλις έχει σκτεινιάσει,
μικρά φαναράκια
καντηλέρια του θανάτου
μαρτυρούνε τον χαμό,
ζώντα φαντάσματα
ανάμεσά  τους εμείς,
ησυχία,
απόλυτη ησυχία
δεν ταράζουμε τους νεκρούς,
η κραυγή του πόνου
πνίγεται στα χείλη,
τα δάκρυα κυλάνε μέσα μας
μη τυχόν γίνουν ποτάμια
και ξεχερσώσουν τα όνειρα,
και αναστηθούν οι νεκροί,
και κυνηγίσουν τους φονιάδες,
δεν έχω πια σταυρούς
να στολίσω τα θαμένα όνειρα,
τα καρφώνω τώρα στους βράχους
με τις πρόκες της προδοσίας
σαν τον εσταυρωμένο,
εκεί αντέχουνε τριήμερα ζωής,
εκεί υπάρχει
της ανάστασης η ελπίδα,
δεν θέλει πολλά
λίγο φώς,
λίγο κουράγιο,
λίγο χαμόγελο,
ένα λουλούδι,
θα γίνει το θάμα..