ΘΥΜΑΣΑΙ;

Περασμένη ώρα
πρωτομιλήσαμε
περασμένη ζωή,

έσερνε πίσω της
λάμψεις νεότητας,
σβησμένους στεναγμούς
του πάθους,
ξεφτιλίκια άθελα τάχα,
ασήμαντα τάχαμου
ουσιαστικά,

ζωή ψεύτικη
μέσα στις κρυψώνες
του πρέπει,
μικροεπαναστάσεις
μικροσιμβιβασμοί
μικροεπισκευές της
μικροζωή,

πάντοτε θαρούσαμε
πως τέλειωνε η αντοχή μας
και μέναμε εκεί
ως εκεί,
μετέωροι στο μέλλον,

θυμάσαι;
περασμένη ώρα πρωτομιλήσαμε
περασμένη και η ζωή
σβησμένη σχεδόν,
αγνόησα
δεν υπολόγισα όμως την ανάσα σου
που ξανάναψε την φωτιά,
την ζωή από το χάδι σου
στα ξεραμένα μου κλαριά,
του φιλιού σου το πόθεμα
στα ξαναματωμένα μου χείλη,
το όργωμα του πάθους μου
στο ηδονικό κορμί σου,

θυμάσαι;
αν δεν περπατήσεις μου είπες
πάνω σε αναμένα κάρβουνα
δεν θα νοιώσεις ποτέ σου την ζωή.

ΘΥΜΑΜΑΙ?