ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ

Έλουζε η δύση τα μαλιά σου
καταράχτες που στραφτάλιζαν
στο ηλιοβασίλεμα,
οι ανταύγειές του
τα στόλιζαν με ομορφιές του έρωτα,
ολόγυμνη νεράϊδα
χαριεντιζόσουν με τα όνειρά μου
που τα είχα σκορπίσει γύρω σου,
οι πόθοι μου
βρήκαν καταφύγιο
στους μυρωδάτους κόρφους σου,
έρωτα,έρωτα,
έτσι καθώς την κοιτώ
με κίνηση μαγική
να βγαίνει από τα πολύχρωμα νερά της δύσης,
την στιγμή που και η τελευταία σταγόνα
θέλει να κρεμαστεί πάνω της
μη χάσει τον παράδεισό της
τρέξε και πές της πρίν από μένα
πως την αγαπώ,
πως για κείνη ανασαίνω,
για κείνη ζώ,
γονατίζω μπρός της
και την φίλώ,
ανοίγω τα χέρια
την κλείνω μέσα τους
και αγκαλιάζω το σύμπαν,
μαζεύω τα δάκρυα της ευτυχίας
στις χούφτες
και της δίνω να ξεδιψάσει,
χαϊδεύομαι στις καμπύλες της
και χαϊδεύομαι στην ζωή,
αφοπλισμένος υπακούω
στο νόμο της αγάπης,
ταξιδεύω στα πέρατα..
γύρω της,
σφίγγω μέσα μου την ζωή
κρατώντας στις παλάμες μου
τα χέρια της,
ρίχνεται στο στήθος μου
κινηγημένη από πόθους,
την προστατεύω με περισσότερους,
την παρακαλώ
να κερδίσουμε χρόνο
περισσότερο χρόνο
που είμαστε μαζύ,
έκλεισε τα μάτια
και παραδόθηκε,
ξέρω ότι μ αγαπά
και αυτό μου φτάνει..