ΔΕΣ

Στα μπουρδέλα της συνενοχής
πελάτες όλοι,
σε είδα
μη μιλάς
ήσουν και έσύ μέσα,
οθόνες ψυχής
προβάλλουν το εγώ
όπως το χτίσανε
με την αποχαύνωση του τίποτα,
της σκέψης ληστές
αφήνουν το μεγαλείο
των σκουπιδιών
υποκατάστατο της αλήθειας,
μια κοινωνία ξεφωνημένη
που παριστάνει την παρθένα,
γερασμένη
με την πούδρα

ραγισμένη στο πρόσωπο,
έτοιμη να της φύγουνε κομάτια
σημάδια απόλυτης
εξαθλίωσης,
χρόνια τώρα
ξεσκόνιζαν το χαλάκι
έξω από την πόρτα
μας έλεγαν περάστε,
η ψεύτικη ηδονή
κράχτης στην πόρτα,
εκμαυλιστές της ζωής
τσαλαβουτούσαμε
στα απόνερά της,
η συνενοχή
έγινε βίωμα,
ο έλεγχός μας
κυριαρχία τους,
φόβος τώρα παντού,
πόλεμοι,ανεργία,δυστυχία,
φτώχεια,ταπείνωση,εξάρτηση,
σσσ άκου
ο τελευταίος κτύπος της καρδιάς
αντιστέκεται,
δυναμώνει,γίνεται κραυγή
γίνεται κεραυνός
λίγο ακόμα να αντέξουμε,
θα φυτέψουμε γαρύφαλλα
κόκκινα στους δρόμους,
παπαρούνες να τρέχουν
ανάμεσό τους τα παιδιά,
δες το φεγγάρι
το κρατάει στις παλάμες του
κείνο το αγγελουδάκι
εκεί στο πλάι του,
αμόλυντο είναι,
ορκίζονται στον ίσκιο του
ακόμη οι ερωτευμένοι,
παίζουνε στο φώς του
ακόμη γελαστά παιδιά
λούζονται στο δάκρυ του
ακόμη οι πικραμένοι,
δες,δες την ελπίδα
την αλήθεια
το όνειρο,
δες την ζωή που αξίζει
μην τους χαρίζεις
ούτε μιά σταλαγματιά
του ονείρου σου..