ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ

Ως και τα όνειρά μου ασυντρόφευτα είναι,σαν έφυγες,ορφάνεψαν και σε αδιέξοδα περιπλανιούνται μονοπάτια.
  Δεν υπάρχουν τώρα πεθυμιές,δεν υπάρχουν προσκαλέστρες,κρυμένοι πόθοι που φλογίζουν το κορμί,του έρωτα ανεμοστρόβιλοι που σε σηκώνουν ψηλά στον ουρανό,και στον κάτω κόσμο σε γκρεμίζουν. Δεν υπάρχουνε ξωκλήσια που παντρεύονται κρυφά ανομολόγητες αγάπες, δεν υπάρχουνε του πάθους σταυραετοί να πετάξουνε ψηλά στης ζωής τις κορυφές, ούτε ερημονήσια που εκεί καταλαγιάζει ο πόθος.Δεν υπάρχουνε ταξιδευτές της ηδονής,μήτε του άπρεπου εραστές,χαθήκανε οι παράδεισοι ορφάνεψε η γης.
  Υπάρχουν μοναχά μισανοιγμένα χειλη που καρτεράνε την ζωη,και δυο μάτια που προσπαθούν απο το σκοτάδι να βγούνε της απελπισιάς,α.. και μια καρδιά που στα συντρίμια της κάθεται επάνω,με το μαύρο της μελαγχολίας πέπλο μπρός της να καρτερά το χέρι που θα της χαιδέψει την ψυχή,σαν ευλογία και σαν αμαρτία.
  Ναι το χέρι ειναι της ζωης,..