ΖΩΗ ΧΑΜΕΝΗ

 Κάθισες πλάι μου..

ήταν τότε

που γλυκάθηκε η νύχτα

και ξεκούμπωσε για μας 

το στήθος της

έρωτας!

θυμάσαι;

εσύ όνειρο

εγώ..εγώ στο ξωπόρτι ανέλπιστης ευτυχίας

μου έδειξες τα χρώματα της ανεμόνας

ή μήπως ήταν εκείνο της λεβάντας

κοίτα μου είπες

το χρώμα έχουν της χαράς της ζωής

εγώ κοίταγα τα γόνατά σου

γκρεμοί και πρόκληση

θυμάμαι 

πως άγγιξα τα χείλη σου

σαρκώδη και κόκκινα

ναι..και τα μάτια σου

μεγάλα και μαύρα

ίδια με τα μυστικά της νύχτας

τι κάλεσμα θεέ μου!

γερμένη πλάι μου

άγγιξα θαρρώ την γυμνή σου πλάτη

γέμισα την φούχτα μου με την ανατριχίλα της

μια αστραπή της μοναξιάς

φώτισε την αλήθεια

εσύ στα πέρατα να μαστιγώνεις την θάλασσα ανάμεσά μας

εγώ με σπασμένο το βαρκάκι του χρόνου

ν'αναζητώ το αδύνατο

ζωή χαμένη..