ΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

-Αγάπα με
μέχρι τέλους είπες,
κατακλυσμός όλη
μόνο εσύ ήξερες έτσι να αγαπάς
γέμισε ο κόσμος μουσικές
ποθολούλουδα μιας άνοιξης
που τόσο πολύ αργούσε
αψύς του έρωτα ο κτύπος
τούτη η νύχτα ένα έχει όνομα
<σε ζητάω>
ικεσία-απαίτηση
- έλα μέσα μου
όμως μείνε σαν άγαλμα εκεί
το πάντα εννοούσες
έτσι νικιέται ο χρόνος..
κάτι μου ψιθύρισες
κάτι άγιο πρόστυχο του έρωτα,
γέμισαν τα ξερόκλαδα ανθούς
γυμνός ποθεμένος άγγελος
μπήκες στο είναι μου
με κυρίεψες,

με αγκαλιά τις αμαρτίες
ένα άφησα φιλί
στην άκρη των χειλιών σου

δακρυσμένη ήλθε η ανατολή
γεμάτη ενοχές
για του παραμυθιού το τέλος..