Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012

ΑΝΑΣΑΙΝΩ ΑΚΟΜΗ

Μισόκλειστα παραθυρόφυλλα..
πίσω τους ψυχές
η ερημιά της νύχτας ζυγώνει
ματιές απόγνωσης
τα φλυτζάνια του καφέ
άπλυτα στον νεροχύτη
τριγύρω σκόρπια γιατί,
ένας αγέρας μάζεψε
τα κίτρινα φύλλα της ανάμνησης
στην γωνιά του πόνου,
μουσική..
Θεοδωράκης
Χατζηδάκης
ενάτη συμφωνία
φώτα,πόλη
έρωτας-επανάσταση
τρεχαλητό-συνθήματα
φιλιά -αγκαλιάσματα
ξαφνιάσματα,

καμπουριασμένοι ώμοι
βαρύς ο χρόνος
βαρύτερη η μοναξιά,
ένα πουλάκι ξύπνησε νωρίς
πρόλαβε το δάκρυ
μην χαθεί στης ζωής το άδικο

γύρισα το βλέμμα
σε είδα να κοιμάσαι σαν τότε
γυμνή στα άσπρα σεντόνια
κύματα πάνω τους τα μαλιά σου
ανασαίνω ακόμη..

1 σχόλιο:

  1. μέσα στη μοναξιά και την απόγνωση πάντα κάτι υπάρχει που μας εν-πνέει αισιοδοξία, μα κάνει ν' ανασαίνουμε - αρκεί να στρέψουμε προσεκτικά το βλέμμα γύρω μας και να το δούμε, έστω να το αντιληφθούμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή