ΝΥΧΤΑ

Νύχτα..
ετεροθαλής αδελφή
της μοναξιάς,

στα στριφογυρισμένα σεντόνια
δένονται κόμπος οι ώρες
στις σκοτεινές γωνίες
τρίζουν οι σιωπές
ήχοι ακαταλαβίστικοι..

μουγγαθήκαν τα ταβάνια,
δεν μιλούν!
μοναχά ακούν
δίχως συμπαράσταση
αμέτοχα πάντα,

τόση κούραση οι λεπτοδείκτες
θαρρείς και αποκοιμήθηκαν στο πρίν
απόκαμαν από την λεηλασία της ψυχής,

τρείς η ώρα
τρείς αιώνες μέχρι το ξημέρωμα..

ξαγρύπνια,

μπαλάκι οι σκέψεις
κτυπούν από τοίχο σε τοίχο
μοναξιά
αγωνία
πόλεμος
απανθρωπιά
ένας κόσμος που πονάει..

κραυγή πνιγμένη
πότε θα ξημερώσειιιι..

ύστερα εσύ,
φιγούρα πίσω από την κουρτίνα
χάνεσαι με των βλεφάρων το θρόισμα

γιατί
γιατί δεν είσαι εδώ
πόσο ευκολότερα θα ήταν όλα
θα λούζαμε μαζύ την νύχτα με φώς
γιατί,γιατί..

τώρα νύχτα,σκοτάδι,πάντα νύχτα
η απουσία σύντροφος
παράξενο..

πότε θα ξημερώσει..